Stefan III węgierski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Maglocunus (dyskusja | edycje) m →Wywód przodków: poprawa linków |
Maglocunus (dyskusja | edycje) m →Biogram: poprawa linków |
||
Linia 21:
Jednocześnie Stefan III, przeczuwając nietrwałość porozumienia z Manuelem I Komnenem, szukał sojuszników w obliczu konfrontacji z Bizancjum. Odnowił kontakty z Austrią. Cesarzowi Fryderykowi I Barbarossie obiecał 5000 grzywien srebra rocznie w zamian za poparcie. Sojusz z [[Jarosław Ośmiomysł|Jarosławem Ośmiomysłem]], księciem halickim, umocniły zaręczyny córki tego ostatniego ze Stefanem III. Nastąpiło zacieśnienie współpracy z Władysławem II, królem Czech.
W [[1165]] znowu wybuchła wojna węgiersko-bizantyjska. Wiosną tego roku Stefan III zajął część Sirmium i rozpoczął oblężenie Zimony (Zemun). Działań wojennych nie przerwała nawet śmierć Stefana IV, który zmarł [[11 kwietnia]] 1165. Według bizantyjskich historyków Jana Kinnamosa i Niketasa Choniatesa został otruty na polecenia Stefana III. Zemun padł, a całe Sirmium znalazło pod władzą węgierską. W [[1166]] wojska węgierskie najechały Dalmację i zajęły kilka tamtejszych miast. 6 lub 8 lipca 1167 Węgrowie zostali rozbici w [[bitwa pod Sirmium|bitwie pod Zemunem]]; mimo to zdołali utrzymać Dalmację i Chorwację.
Stefan III nawiązał przyjazne stosunku z Wenecją; jego siostra stryjeczna - córka Władysława II - została wydana za mąż za Mikołaja, syna doży Vitale Michiele.
| |||