Podniesienie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
kat. , źródła/przypisy |
drobne redakcyjne |
||
Linia 1:
'''Podniesienie''' - część [[Msza święta|Mszy świętej]], w której kapłan po [[przeistoczenie|przeistoczeniu]] ([[konsekracja|konsekracji]]) podnosi w górę hostię i kielich, ukazując zgromadzonym wiernym Ciało i Krew Chrystusa.
Niekiedy podniesieniu towarzyszy dźwięk dzwonków lub okadzanie; wierni przyklękają i pochylają głowy.
Zwyczaj ten wprowadzono około XIII wieku, utrwalony zaś został po reformie liturgicznej [[Sobór Trydencki|Soboru Trydenckiego]] (1563), by umożliwić wiernym oddanie czci niewidocznej dla nich hostii, kapłan bowiem odprawiał Mszę świętą odwrócony plecami do ludzi.
Istnienie podniesienia potwierdzają w Polsce średniowieczne żywoty świętych. Autor żywotu bł. Kingi podkreśla, że świątobliwa klaryska wpatrywała się z załzawionymi oczyma podczas Mszy świętej w Ciało Pańskie, gdy w momencie podniesienia miały uderzać dzwony zwołujące wiernych do oglądania i adoracji Przeistoczenia chleba w [[Ciało Chrystusa]].
== Bibliografia ==
* Mirosław Korolko, ''Leksykon kultury religijnej w Polsce'', Oficyna Wydawniczo-Poligraficzna "ADAM", Warszawa 1999, s. 422.
* Nicole Lemaître, Marie-Thérèse Quinson, Véronique Sot, ''Słownik kultury chrześcijańskiej'', przeł. i uzup. Tadeusz Szafrański, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1997, s. 240.
[[Kategoria: Religioznawstwo]]
| |||