Domingo Santa María: Różnice pomiędzy wersjami

'''Domingo Santa María''' (ur. [[14 sierpnia]] [[1824]] - zm.[[18 lipca]] [[1889]]) - prawnik i polityk chilijski, prezydent kraju w latach [[1881]] - [[1886]].

Był synem Luisa Santa María i Any Josefy González Morandé. Ukonczył Instytut Narodowy w Santiago i studia prawnicze na Uniwersytecie Chile w Santiago uzyskując w [[1847]] roku uprawnienia adwokackie. W tym samym roku został intendentem Colchagui. Stał się wówczas przeciwnikiem prezydenta Manuela Montt Torresa. Jako uczestnik rewolucji w [[1851]] i [[1859]] roku musiał wyemigrować do Europy, skąd powrócił w [[1862]] roku dzięki amnestii ogłoszonej przez prezydenta José Joaquina Pereza. Rozpoczął wówczas błyskotliwą karierę w sądownictwie dochodząc do stanowiska ministra sądu apelacyjnego. Był deputowanym w latach [[1858]] - [[1876]] oraz senatorem od 1979[[1879]] roku. W czasie [[Wojna o Pacyfik|wojny o saletrę]] razem z Benjaminem Vicuna Mackenną zaczął atakować sposób prowadzenia wojny przez ministra Rafaela Satomayor Baezę. Wobec groźby destabilizacji armii prezydent [[Anibal Pinto]] zaproponował mu uczestnictwo w rządzie.[[Grafika:TumbaSantaMaría.JPG|120px|thumb|left|Grobowiec Domingo Santa María na Cmentarzu Generalnym w Santiago]] Przyjął złozoną ofertę zostając ministrem spraw zagranicznych - wsławił się wówczas zapewnieniem neutralności [[Argentyna|Argentyny]] dzieki traktatowi przewidującemu cesję na jej rzecz wschodniej częsci [[Patagonia|Patagonii]]. Po kilku miesiącach został przeniesiony na stanowisko ministra spraw wewnętrznych króre złożył rok później. W roku [[1881]] wystartował w wyborach prezydenckich które wygrał zdobywając 225 spośród 305 głosów elektorskich. Jako prezydent kontynuował wojnę saletrzaną doprowadzając do jej zwycięskiego konca ([[1884]]). W polityce wewnetrznej wiekszość swych sił skierował przeciw [[Kościół Katolicki|Kościołowi Katolickiemu]] doprowadzając do uchwalenia tzw. [[Ustawy laickie|ustaw laickich]] (1885/86). Za jego rządów wojska chilijskie ostatecznie podbiły Araukanię włączając ją do terytorium Chile, stworzono pierwsze połączenie telefoniczne pomiedzy Santiago a [[Concepcion]] oraz wprowadzono oświetlenie elektryczne. Ciemna strona jego rządów były natomiast fełszerstwa wyborcze.

Odchodząc z urzedu umozliwił wybór na swego następcę dawnego podwładnego i współpracownika José Manuela Balmacedy. Po odejściu z urzędu prezydenta pełnił funkcę przewodniczącego [[Senat (Chile)|Senatu]]. Zmarł na atak serca 16 lipca 1889 roku.