Wielka improwizacja: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Mathiasrex (dyskusja | edycje)
kat.
link poprawiony na precyzyjniejszy
Linia 1:
'''Wielka improwizacja''' – [[monolog]] Konrada w III części [[dramat]]u ''[[Dziady (dramat)|Dziady]]'' [[Adam Mickiewicz|Adama Mickiewicza]].
 
Ukazuje kryzys [[romantyzm|romantycznej]] koncepcji [[liryka|poezji]]. Stanowi kwintesencję poety-wieszcza i poezji romantycznej. Ukazuje sprzeczność: bohater chce się zbratać z narodem, lecz jednocześnie czuje nad nim wyższość. Jego cechy to "arystokratyzm ducha", samotność, niezrozumienie, poczucie misji. Zawarty jest tu wątek [[mesjanizm polski|mesjanistyczny]] i [[Prometeizm|prometejski]].
 
Konrad porównuje się z [[Bóg|Bogiem]]. Zdolność tworzenia uważa za przesłankę by się z Nim zmierzyć. To doprowadza go do [[bluźnierstwo|bluźnierstwa]] i pychy zakończonej klęską.