Alfons V Afrykańczyk: Różnice pomiędzy wersjami

Alfons V był synem króla [[Edward I Avis|Edwarda I Avis]] i [[Eleonora Aragońska|Eleonory Aragońskiej]]. Urodził się i zmarł w [[Sintra|Sintrze]]. Jako dziecko otrzymał staranne wykształcenie, przez co najprawdopodobniej przejawiał szacunek do nauki. Jego wychowawcami byli Stefan z [[Neapol|Neapolu]] i Mateusz z [[Piza|Pizy]]. Po śmierci ojca w [[1438]] roku, który zmarł na [[dżuma|dżumę]], Alfons V odziedziczył tron mając 6 lat. Z powodu małoletności władcy regencję miała sprawować jego matka Eleonora Aragońska, ale w wyniku buntu mieszczan regentem został stryj Alfonsa - książę Coimbry infant Piotr - brat Edwarda I, posiadający poparcie mieszczan, głównie cechów Lizbony, które chciały okrzyknąć go królem. Regent szybko zdominował młodego władcę stając się jedną z najważniejszych osób w królestwie, co więcej Piotr był przeciwny dalszej ekspansji morskiej Portugalczyków. Po osiągnięciu pełnoletności Alfons odsunął od rządów Piotra i zdecydował się zaufać pomocy dwóch innych braci jego ojca tzn. [[Henryk Żeglarz|Henryka Żeglarza]], księcia Viseu i Alfonsa, księcia Bragança. Ci dwaj książęta reprezentowali sprzeczneodmienne stanowisko niż Piotr. Henryk był zwolennikiem wypraw do [[Maroko|Maroka]] i ekspedycji morskich do [[Afryka|Afryki]], a Alfons chciał aby korona ponownie oparła się o szlachtę, a nie wygrywałarozgrywała przeciw niej mieszczan. Z tego powodu postanowili oni wyeliminować Piotra, którego zabito w bitwie pod Alfarrobeira w maju [[1449]] roku. Od tej pory rozpoczęły się samodzielne rządy Alfonsa, który jednak i tak realizował idee stryjów dzięki którym uzyskał swobodę. Dlatego nie tylko zaangażował się w walki w Afryce ale również pogodził dwór z wieloma rodami szlacheckimi, które utraciły łaskę podczas rządów jego dziadka [[Jan I Wielki|Jana I]].