Piotr Strzyżewski: Różnice pomiędzy wersjami

W ramach [[wojna polsko-austriacka| wojny polsko-austriackiej]] oraz marszu spod Zamościa (21 maja 1809) i wejścia do Galicji, Piotr Strzyżewski [[27 maja]] [[1809]] r. ze swoim oddziałem ruszył na południe, w kierunku na Sokala na [[Lwów]]. Strzyżewski z oddziałem przebywał we Lwowie 28-29 maja, gdzie otrzymał instrukcje od [[Aleksander Rożniecki|Aleksandra Rożnieckiego]], potem skierował się na [[Busk]], [[Brody]], [[Złoczów]]. Prezesem polskiego rządu złoczowskiego mianował [[Tomasza Dąbski|Tomasza Dąbskiego]], a wiceprezesem Kownackiego.

Wraz z prezesem [[Michał Konopka|Michałem Konopką]] i z wiceprezesem Zabilskim oraz chorążym krzemienieckim [[Gabriel Rzyszczewski|Gabrielem Rzyszczewskim]], z 300 konnymi, a także z oddziałami kawalerii hr. [[Marcin Tarnowski|Marcina Tarnowskiego]] (60 ludzi), [[Józef Dwernicki|Józefem Dwarnickim]], który przywiódł 100 ochotników, hr. [[Adam Potocki|Adamem Potockim]] ze 200 konnymi, hr. Dulskim oraz [[Augustyn Trzecieski|Augustynem Trzecieskim]], każdy ze 100 ludźmi,. P. Strzyżewski pospieszył na uczynione od obywateli wezwanie do [[Tarnopol]]a (tam nominował miejscowe władze cyrkułowe). Organizacją piechoty miał w Tarnopolu zająć się [[Józef Marchocki]]. Miał być formowany batalion strzelców. W sumie oddział Strzyżewskiego liczył ok. 1200 ludzi, nie licząc formującej się piechoty. Do miasta powstańczego zdążały powstaniaoddziały piesze i konne, z cyrkułów Stryjskiego[[Stryj]]skiego i Samborskiego[[Sambor]]skiego, zorganizowane przez kpt. [[Piotr Terlecki|Piotra Terleckiego]] z [[Bobrowniki|Bobrownik]] .

Piotr Strzyżewski dowodził kampanią 1809 r. przeciw Austrii pod [[Tarnopol]]em, [[Wieniawka|Wieniawką]], [[Chorostków|Chorostkowem]], [[Brzeżany|Brzeżanami]], [[Adamówka|Adamówką]] i [[Zaleszczyki|Zaleszczykami]], gdzie doszło do bitwy przeciw gen. Bickingowi w dniu [[18 czerwca]] [[1809]] r. Po kapitulacji austriackiego dowódcy Bickinga, Strzyżewski ogłosił rozkaz dzienny, w którym dziękował wojsku za odwagę. Wymienił odznaczających się. Dowódcą artylerii mianował sierż. Jaszczułta. Potem Strzyżewski z polskim korpusem ruszył w kierunku [[Mariampol]]a nad [[Dniestr]]em, gdzie chciał się przeprawić i pomaszerować na [[Stanisławów]]. Do zawarcia pokoju stanął Strzyżewski kwaterą w [[Monasterzyska]]ch. Strzyżewski miał przekazać ziemie tarnopolskie generałowi rosyjskiemu, Kochowskiemu, na mocy traktatu pokojowego z [[14 października]] [[1809]] w [[Schönbrun]], w którym Napoleon za udział w wojnie Rosji, przyznał jej we władanie Kraj Tarnopolski, wraz z ziemią cyrkułów zaleszczyckiego, tarnopolskiego i brzeżańskiego. Generał rosyjski natychmiast zażądał zdjęcia orłów francuskich, czemu Strzyżewski przeciwstawiał się przez dłuższy czas. W końcu rosyjski generał wystawił straże, a Strzyżewski odmaszerował do [[Brody|Brodów]]. Po zakończeniu wojny Strzyżewski udał się do Księstwa Warszawskiego.