Ustawa o Unii Kanadyjskiej: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m lit. |
poprawione linki na przekierowania: Kościół anglikański na Anglikanizm |
||
Linia 1:
'''Ustawa o Unii Kanadyjskiej''' – ustawa [[Parlament Brytyjski |Parlamentu Brytyjskiego]] dotycząca ustroju politycznego [[Kanada |Kanady]] – kolonii brytyjskiej w [[Ameryka Północna |Ameryce Północnej]], podpisana przez królową [[Wiktoria królowa Anglii|Wiktorię]] [[23 czerwca]] [[1840]]. Ustawa weszła w życie [[10 lutego]] [[1841]] i zastąpiła [[Ustawa o Kanadzie |Ustawę o Kanadzie]]. Ustawa o Unii obowiązywała do roku [[1867]], gdy zastąpiona została [[Konfederacja Kanady |Konfederacją Kanady]].
Ustawa łączyła dwie istniejące wcześniej prowincje [[Górna Kanada |Górną]] i [[Dolna Kanada |Dolną Kanadę]] w jedną [[Prowincja Kanady (kolonia brytyjska w Ameryce Północnej)|Prowincję Kanady]] – ''Province of Canada''. Zunifikowana prowincja dostała wspólny parlament pochodzący z wyboru. Władzę administracyjną sprawował rząd podporządkowany [[gubernator generalny Kanady |gubernatorowi generalnemu]] jako [[wicekról |wicekrólowi]]. Równa ilość miejsc w parlamencie dla obu części Unii – Wschodniej i Zachodniej Kanady była taka sama, co wkrótce, w skutek intensywnej imigracji, doprowadziło do nadreprezentacji Kanady Wschodniej w Parlamencie. Ustawa usuwała także odmienność prawną Quebecu (Dolnej Kanady) oraz likwidowała dualność języka urzędowego. Odtąd jedynym językiem urzędowym w prowincji miał być angielski. Unia uprzywilejowała także [[Anglikanizm|Kościół anglikański]].
Unia spotkała się z mieszanym przyjęciem w Kanadzie. Z jednej strony była ważnym krokiem w kierunku demokratyzacji i samorządności, dla radykałów jednak nie idącym zbyt daleko. W Quebecu dla [[frankofonia |frankofonów]] nie do zaakceptowania była likwidacja odrębności prawnej (prawo cywilne oparte było na zwyczajowym prawie francuskim), francuskiego jako języka urzędowego oraz pomniejszenia roli Kościoła katolickiego.
| |||