Josefa de Iturbide y Huarte: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Sonia89 (dyskusja | edycje)
Nie podano opisu zmian
Kelvin (dyskusja | edycje)
m lit., int.
Linia 4:
== Życie ==
 
Józefa była córką [[Agustín de Iturbide|Agustína de Iturbide]], cesarza Meksyku, rozstrzlanegorozstrzelanego w [[1824]] roku, i jego żony cesarzowej [[Anna Maria Huarte|Anny Marii Huarte]].
 
Drugie Cesarstwo, podobnie jak pierwsze, przyznało Józefie tytuł księżnej. Cesarz [[Maksymilian I (cesarz Meksyku)|Maksymilian I Habsburg]] powierzył jej wychowanie książąt [[Agustín de Iturbide y Green (1863-1925)|Agustína de Iturbide y Green]] i [[Salvador de Iturbide y de Marzán|Salvadora de Iturbide y de Marzán]], bratanków księżnej, których cesarz wziął pod swoją opiekę. Księżniczka Józefa bardzo zaprzyjaźniła się z żoną casarzacesarza [[Maria Charlotta Koburg|Charlottą]]. Cesarzowa uczyniła ją swoją honorową damą dworu.
 
Gdy Drugie Cesarstwo zmierzało ku końcowi Józefa pozostała w Meksyku śledząc przebieg wydarzeń. Dochowała wierności cesarzowi, wielokrotnie zwracała się listownie do spowiednika cesarza, wyrażając nadzieję, że Maksymilian zdoła utrzymać się na swoim stanowisku. Dopiero później księżna, po naradzeniu się z Maksymilianem, zecydowała się opuścić kraj. W ostatnich dniach swego życia cesarz Maksymilian, już jako więzień, chory i skazany na śmierć, wysłał do księżniczki serdeczny list pożegnalny.
 
Stosunki pomiędzy Józefą a cesarzową wdową Charlottą pozostały zawsze - aż, do czasów, gdy uległa ona całkowitej demencji starczej - przyjazne, a nawet serdeczne. Księżniczka powróciła do Meksyku, gdy była już jedynym żyjącym dzieckiem Augustina I i cesarzowej Anny Marii. Ostatnie lata spędziła w stolicy Meksyku niemal nie opuszczając swojego pokoju w hotelu Comonfort. Została pochowana w Panteonie w Villa de Guadalupe.
 
{{DEFAULTSORT:Iturbide y Huarte, Josefa}}