Mikołaj Bołtuć: Różnice pomiędzy wersjami

Był synem Ignacego, generała carskiego, herbu [[Dołęga (herb szlachecki)|Dołęga]] i Anny z Łabuńskich. W Petersburgu uczęszczał do gimnazjum. W [[1911]] r. ukończył rosyjski korpus kadetów w [[Omsk]]u, a w [[1913]] r. Pawłowską Szkołę Piechoty w Petersburgu. Uczestniczył w wojnie fińskiej (1917), w której został kontuzjowany w wyniku działania gazów bojowych. Podczas [[I wojna światowa|I wojny światowej]], do [[1917]] r. służył w armii rosyjskiej na różnych stanowiskach podoficerskich i oficerskich. Dowodził m.in. batalionem piechoty na froncie niemieckim. W grudniu 1917 r. przeszedł do [[III Korpus Polski w Rosji|III Korpusu Polskiego]], a po jego rozwiązaniu w sierpniu [[1918]] r. do [[4 Dywizja Strzelców Polskich|4 Dywizji Strzelców Polskich]] gen. [[Lucjan Żeligowski|Lucjana Żeligowskiego]], operującej na południu [[Rosja|Rosji]]. W jej szeregach walczył do czerwca [[1919]] r.