Metoda Kjeldahla: Różnice pomiędzy wersjami

'''Metoda Kjeldahla''' – metoda oznaczania niektórych postaci [[azot]]u występującego w wodzie, glebie lub produktach spożywczych. Przy jej zastosowaniu wykrywany jest azot w postaci [[amon (chemia)|amonowej]], przy czym azot związany w związkach organicznych jest przekształcany w postać amonową (mineralizowany). Suma azotu amonowego i organicznego jest określana w [[hydrochemia|hydrochemii]] jako [[azot ogólny|azot Kjeldahla lub ogólny]] (nieazotanowy).

Badaną substancję (woda, gleba) [[mineralizacja (chemia)|mineralizuje się]] ogrzewając ją w temperaturze ok. 350°C ze stężonym [[kwas siarkowy(VI)|kwasem siarkowym]] i odpowiednimi [[katalizator]]ami. Podczas tego spalania węgiel i wodór związane w substancjach organicznych utleniają się do ditlenku węgla i wody, a z uwolnionym azotem reaguje kwas siarkowy tworząc [[siarczan amonu]]. Zmineralizowaną próbkę alkalizuje się i poddaje [[destylacja|destylacji]]. Powstały w ten sposób [[amoniak]] oznacza się np. przez przereagowanie z kwasem solnym i [[miareczkowanie|zmiareczkowanie]] wodorotlenkiem sodowym niezobojętnionego kwasu. Jest to miara zawartego w analizowanej próbce azotu amonowego i organicznego.