Na wschód od Ostii znajdują się wyrobiska [[sól kamienna|solne]], z których najprodopodobniejnajprawdopodobniej wydobywano sól morską już w środkowym i późnym [[epoka brązu|okresie brązu]] ([[XV wiek p.n.e.|1400]]–[[XI wiek p.n.e.|1000 lat p.n.e.]]). Obok wyrobisk mogły we wczesnej [[epoka żelaza|erze żelaza]] (1000-[[VIII wiek|700 lat p.n.e.]]) istnieć niewielkie wioski.
Zgodnie z przekazami takich autorów jak [[Enniusz]], [[Tytus Liwiusz|Liwiusz]], [[Cyceron]] i [[Dionizjusz z Halikarnasu]] Ostia była założona przez czwartego króla Rzymu, [[Ankus Marcjusz|Ankusa Marcjusza]], w roku [[620 p.n.e.]] Do tej pory nie udało się odnaleźć żadnych pozostałości [[archeologia|archeologicznych]], które można by datować na ten okres.
Za [[Republika Rzymska|Republiki]] jako port wykorzystywano naturalne uksztaltowanieukształtowanie terenu przy ujściu [[Tyber|Tybru]], dopiero w czasach [[Cesarstwo rzymskie|cesarstwa]] cesarz [[Klaudiusz (cesarz)|Klaudiusz]] zbudował sztuczną przystań, zaś cesarz [[Hadrian]] rozkazał wykonać kanał łaczącyłączący port z Tybrem. Wówczas Ostia rozkwitła jako miasto, dodatkowo wzbogacona budowalamibudowlami przez [[Marek Aureliusz|Marka Aureliusza]] i połączona z [[Rzym|wiecznym miastem]] nową drogą - '' Via Portuensis'' idącą prawym brzegiem Tybru. Wraz z upadkiem politycznym i militarnym miasta [[Rzym]]u, Ostia straciła na znaczeniu, a port w ciągu stuleci zamienił się w bagno. Pomiędzy rokiem [[827]] a [[844]] Grzegorz IV odnowił miasto, zbudował fortyfikacje mające bronić je przed [[Saraceni|Saracenami]] i dał mu nową nazwę: Gregoriopolis<ref>Catholic Encyclopedia: Ostia[http://www.newadvent.org/cathen/11346a.htm]</ref>.
