Ewaryst Andrzej Kuropatnicki: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne |
drobne merytoryczne |
||
Linia 1:
'''Ewaryst Andrzej Kuropatnicki''' (ur. [[26 października]] [[1734]] w [[Obrowiec (województwo lubelskie)|Obrowcu]], zm. [[21 lutego]] [[1788]] w [[Tarnowiec|Tarnowcu]]) – [[hrabia]], [[kasztelan]] buski, bełski, nieprzeciętna osobowość [[oświecenie|oświecenia]]: [[geografia|geograf]] i [[heraldyka|heraldyk]], fundator renowacji [[kościół (budynek)|kościoła]] w [[Lipinki (województwo małopolskie)|Lipinkach]], mieszkaniec Lipinek, [[bibliofil]], autor książek o [[Galicja|Galicji]] i o uzdrowiskach oraz "Wiersza nad śmiercią [[Kajetan Michał Sapieha|Kajetana Sapiehy]] poległego [[23 maja]] [[1771]] r. pod [[Lanckorona|Lanckoroną]]".
Jego
Jego pradziadem był [[Andrzej Michał Kuropatnicki]] (zm. po 1696), poseł, [[kasztelan]] biecki.
W [[1753]] r. był komisarzem trybunału skarbowego w [[Radom]]iu, w [[1755]] marszałkiem sejmiku bełskiego, w [[1764]] r. posłem województwa bełskiego na [[sejm elekcyjny]] itd. 21 października 1764 r. otrzymał przywilej na nowo utworzoną kasztelanię [[Busko|buską]], a 3 października [[1766]] r. na kasztelanię [[Bełz|bełską]].
Linia 13 ⟶ 14:
Utrzymywał fundację szpitala dla ubogich w Jaśle. Był sponsorem budowy i odnowienia kościołów w okolicy. Jego dwór w Tarnowcu był ważnym ośrodkiem życia kulturalnego w Galicji, gdzie wystawiano sztuki teatralne, słuchano występów kapel.
Poślubił [[Katarzyna Kuropatnicka|Katarzynę Kuropatnicką]] z Łętowskich, która w 1889 r. zakupiła cudowną figurkę do kościoła w Tarnowcu. Jej ojcem był [[Stanisław Łętowski (podkomorzy krakowski)]] (zm. 1776) [[podstoli]], poseł.
Miał z nią pięcioro dzieci. Jednak prawie wszystkie zmarły w młodości. Pozostał mu najmłodszy syn Józef i córka Konstancja.
Kiedy jego najmłodszy syn, [[Józef Ksawery Kuropatnicki]], wyjeżdżał do szkół, ojciec przekazał mu instrukcję wychowawczą pt. "Krótkie napomnienie od kochającego ojca dane ukochanemu synowi... przy odjeździe na nauki do konwiktu rzeszowskiego [[Scholarum Piarum]] anno 1776 ". Wydał ją F. Majchrowicz w "Przyjacielu Szkoły" [[1923]], nr 19-20.
|