Ćajtja: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Poprawiono stylistykę pierwszego zdania
Pufacz (dyskusja | edycje)
uzup , linki, przypis, interwiki
Linia 3:
Plan ćajtji przypomina trójnawową [[bazylika|bazylikę]] z wotywną [[stupa|stupą]] w półokrągłej [[Apsyda (architektura)|apsydzie]] zamykającej odpowiednik [[nawa|nawy]] głównej. Wokół stupy zwykle powinno znajdować się obejście (''pradakszina''), ale często go brakuje. Jako właściwe miejsce kultu (w przeciwieństwie do ''wihary'') z reguły ćajtje były bardziej zdobione – głównie płaskorzeźbami (zwłaszcza budowle późniejsze; pierwsze świątynie pozostawały w swoim wystroju dość [[asceza|ascetyczne]]). Nawy oddzielały filary, często ozdobne, a strop zwykle naśladował w formie zewnętrznej znane w sztuce europejskiej [[sklepienie kolebkowe]]. W ścianie wejściowej w wielu ćajtjach pojawiało się duże, półkoliste okno ujęte w podkowiasty, charakterystyczny dla architektury indyjskiej łuk (''kudu''), zwany stąd często „łukiem indyjskim”. W przedsionkach ćajtji występują niekiedy formy przypominające [[empora|emporę]].
 
Skalne świątynie występują przede wszystkim w regionie [[Ghaty Zachodnie|Ghatów Zachodnich]] i [[Ghaty Wschodnie|Ghatów Wschodnich]]. Pierwsze najprawdopodobniej powstały już w I[[III wwiek p.n.e.|I wieku p.n.e.]]<ref name="whs">Praca zbiorowa, 2005, ''Wielka Historia Świata - Cywilizacje Azji - Dolina Indusu - Indie - Kambodża'', t.5, Polskie Media Amer.Com, ss. 83, ISBN 83-7425-030-5.</ref> Najstarsza zachowana ćajtja znajduje się w miejscowości Bhadża, w okolicach [[Bombaj]]u i datowana jest na [[II w.wiek p.n.e.]] Jedna z najbardziej znanych w świecie zachowanych tego typu budowli skalnych to świątynia w [[Adżanta|Adżancie]] (II w. p.n.e. - VII w. n.e.).
 
==Zobacz też:==
[[przegląd zagadnień z zakresu architektury]].
 
===Przypisy===
<references/>
 
[[Kategoria:Architektura buddyjska]]
 
[[de:Chaitya]]
[[en:Chaitya]]
[[sv:Chaitya]]