Norfolk Naval Shipyard: Różnice pomiędzy wersjami

W czasie [[I wojna światowa|I wojny światowej]] [[stocznia]] została powiększona by zatrudnić 11000 pracowników i ich rodziny. Kolejny raz powiększono ja w czasie [[II wojna światowa|II wojny światowej]], podwajając jej fizyczne rozmiary i mocno zwiększając jej moce produkcyjne. W tym czasie, od 1940 do 1945, stocznia miała 43000 pracowników i zbudowała 6850 jednostek pływających.▼

Po II wojnie światowej stocznia przestawiła się z budowy nowych jednostek na przeprowadzanie przeglądów i remontów. Dwie ostatnie nowe jednostki pływające - trałowce o drewnianym kadłubie [[USS Bold (AM-424)|"Bold"]] i [[USS Bulwark (AM-425)|"Bulwark"]] zostały zwodowane 28 marca 1953, w czasie [[wojna koreańska|wojny koreańskiej]].▼

Obecnie stocznia składa się z kilku niepołączonych ze sobą obszarów o łącznej powierzchni 5,2 km². Norfolk Naval Shipyard zapewnia naprawy i modernizacje każdego okrętu jaki US Navy posiada w służbie, w tym [[okręt desantowy|okrętów desantowych]], [[okręt podwodny|okrętów podwodnych]], [[krążownik rakietowy|krążowników rakietowych]] i [[lotniskowiec|superlotniskowców]]. W ostatnim jednak czasie przedsiębiorstwo skupia się głównie na okrętach o napędzie atomowym i jednostkach wspierających takie okręty. Stocznia w Norfolk jest jednym z kilku miejsc na wschodnim wybrzeżu USA zdolnym do zadokowania w suchym doku lotniskowców o napędzie atomowym. Innym przedsiębiorstwem mającym taki dok jest [[Northrop Grumman Newport News]] znajdujące się także w rejonie Hampton Roads. To przedsiębiorstwo jest jedyną amerykańską stocznią obecnie budującą superlotniskowce oraz dokonujące okresowych przeglądów i wymiany paliwa nuklearnego.▼