Maksym Rylski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
cd |
twórczość |
||
Linia 11:
Po 1931 roku w jego twórczości dochodzi do zmiany - w zbiorze «Znak tereziw» ([[1932]]) ogłosił, że radziecka rzeczywistość jest właściwa, dzięki czemu był jedynym Neoklasykiem, który uniknął stalinowskiego terroru i był zaliczany do grona radzieckich poetów.
Jego twórczość podzieliła się na dwie części: oficjalną i liryczną. W lirycznej części udało mu się tworzyć niezależne od polityki wiersze. Tłumaczył również prace naukowe z [[językoznawstwo|językoznawstwa]]i [[literaturoznawstwo|literaturoznawstwa]].
W latach [[1944]]-[[1964]] był Rylski był dyrektorem Instytutu historii językoznawstwa, folkloru i etnografii Akademii Naukowej Ukrainy. W [[1960]] roku otrzymał Nagrodę Lenina, dwukrotnie (w [[1943]] i [[1950]]) [[Nagroda_Państwowa_ZSRR|Państwową Nagrodę ZSRR]].
==Twórczość==
«Na bilych ostrowach» ([[1910]])
«Pid osinnimy zorjamy» ([[1918]])
«Synja dalecziń» ([[1922]])
«Poemy» ([[1925]])
«Kriź burju i snih» ([[1925]])
«Trynadcjata wesna» ([[1926]])
«Homin i widhomin» ([[1929]])
«De schodjat'sja dorohy» ([[1929]])
«Znak tereziw» ([[1932]])
«Kyjiw» ([[1935]])
«Lito» ([[1936]])
«Ukrajina» ([[1938]])
«Zbir wynohradu» ([[1940]])
«Za ridnu zeml'u» ([[1941]])
«Slowo pro ridnu matir» ([[1942]])
«Switla zbroja» ([[1942]])
«Żaha» ([[1943]])
«Neopalyma kupyna» ([[1944]])
«Mandriwka w molodist'» ([[1944]])
«Czasza dryżby» ([[1946]])
«Wirnist'» ([[1947]])
«Pid zorjamy Kreml'a» ([[1953]])
«Na onowlenij zemli» ([[1956]])
«Holosijiwśka osiń» ([[1959]])
«W zatinku żajworonka» ([[1961]])
«Poeziji» (І-ІІІ, [[1946]])
«Poeziji» (І-ІІІ, [[1949]])
«Twory» (І-ІІІ, [[1956]])
«Twory» (I-Х, [[1960]]—[[1962]])
[[Kategoria:Doktorzy honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego]]
| |||