Pies pasterski: Różnice pomiędzy wersjami

'''Pies pasterski''' – typ [[pies domowy|psa]], który w drodze [[Dobór genetyczny|selekcji]] dokonywanej przez człowieka, nabrał cech obrońcy stad [[zwierzęta hodowlane|zwierząt hodowlanych]] przed drapieżnikami. Do cech tych należą: zaciętość w walce, odporność na trudne warunki pogodowe i terenowe, silne poczucie hierarchii w stadzie, stąd psy tego typu często mają problem z całkowitym podporządkowaniem się człowiekowi. Przyzwyczajone do samodzielnej pracy potrzebują stałego zajęcia.

 

 

Wraz z przetrzebieniem pogłowia [[wilk]]ów i niedźwiedzi nie było już konieczności posiadania tak ciężkich i "bojowych" psów. Już w roku [[1570]] Caius donosi, że na [[Wyspy Brytyjskie|Wyspach Brytyjskich]] popularnością i uznaniem cieszył się ''owczarek angielski'', który był w swej budowie lżejszy. Potrzeba posiadania psa pilnującego stad, aby te nie tratowały upraw, kładła nacisk na takie cechy osobnicze jak mniejsza niezależność, posłuszeństwo, umiejętność pilnowania oraz umiarkowana agresywność. Ta ostatnia cecha była związana z istotną kwestią współpracy ze stadem – pies musiał umieć kąsać [[owca|owce]], tak aby te czuły przed nim respekt, jednak nigdy nie mógł ich skaleczyć. Pożądane były także osobniki, które potrafiły pracować cicho, nie płosząc stada głośnym szczekaniem.