Maksym Rylski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
cd |
poprawa pisowni |
||
Linia 4:
Urodzony [[19 marca]] [[1895]] w [[Kijów|Kijowie]], zmarł [[24 lipca]] [[1964]] w [[Kijów | Kijowie]], syn Tadeusza Rylskiegio i Melanii Fedoriwnej. Ojciec był etnografem i działaczem społecznym, a także synem bogatego polskiego szlachcica Rozesława Rylskiego i księżny [[Trubeccy|Trubeckiej]]. Matka była prostą chłopką ze wsi Romaniwka ([[Ukraina]]). W [[1902]] roku umarł Tadeusz Rylski i rodzina przeprowadziła się do Kijowa. Maksym Rylski na początku uczył się w domu, później w prywatnym gimnazjum w Kijowie.
Będąc dzieckiem zawiera znajomość z kompozytorem [[Mykoła_Łysenko|Mykołą Łysenką]], etnografem i badaczem Dmytrem Rewuckim, aktorem i reżyserem Panasem Saksahańskim, etnografem i folklorystą Oleksandrem Rusowym. Po otrzymaniu edukacji w gimnazjum studiował medycynę na Uniwersytecie Kijowskim św. Włodzimierza, później studiował również na historyczno-filologicznym fakultecie w Uniwersytecie Ludowym w Kijowie, ale żadnego z tych kierunków nie skończył. Zajmował się językami, muzyką; samouk. W latach [[1919]]-[[1926]] był nauczycielem.
Pierwszy wiersz został wydany w [[1907]] r., a pierwszy zbiór poezji «Na
W latach 20. należał do artystycznego ugrupowania «[[Neoklasycy|Neoklasyków]]», które było wówczas krytykowane za [[dekadentyzm]] i oderwanie od ówczesnych potrzeb socjalistycznego życia. W ciągu dziesięciolecia zostało wydanych 10 tomików wierszy, m. in. «
Ponieważ oficjalnie krytykował władzę radziecką, w [[1931]] r. został aresztowany przez [[NKWD]], trafił na rok do więzienia.
Po wyjściu z więzienia [[Ostap_Wysznia|Ostap Wysznia]] wziął go do siebie, do [[Charków|Charkowa]]. Reszta Neoklasyków była represjonowana i zginęła w [[Gułag|łagrach]] (byli to: Dmytro Zahuł,
Po 1931 roku w jego twórczości dochodzi do zmiany - w zbiorze «Znak tereziw» ([[1932]]) ogłosił, że radziecka rzeczywistość jest właściwa, dzięki czemu był jedynym Neoklasykiem, który uniknął stalinowskiego terroru i był zaliczany do grona radzieckich poetów.
Jego twórczość podzieliła się na dwie części: oficjalną i liryczną. W lirycznej części udało mu się tworzyć niezależne od polityki wiersze. Tłumaczył również prace naukowe z [[językoznawstwo|językoznawstwa]]i [[literaturoznawstwo|literaturoznawstwa]].
Linia 13:
==Twórczość==
«Na
«Pid osinnimy
«
«Poemy» ([[1925]])
«Kriź
«
«Homin i widhomin» ([[1929]])
«De
«Znak tereziw» ([[1932]])
Linia 39:
«Zbir wynohradu» ([[1940]])
«Za ridnu
«
«
«Żaha» ([[1943]])
«
«Mandriwka w
«Czasza
«Wirnist'» ([[1947]])
«Pid
«Na
«
«W zatinku żajworonka» ([[1961]])
| |||