Leźnica Wielka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
poprawka |
Historia |
||
Linia 33:
|}}
'''Leźnica Wielka''' – [[wieś]] w [[Polska|Polsce]] położona w [[województwo łódzkie|województwie łódzkim]], w [[powiat zgierski|powiecie zgierskim]], w [[gmina Parzęczew|gminie Parzęczew]].
== Historia osady==
Pierwsza zachowana źródłowo wzmianka o miejscowości Leźnica Wielka znajduje się w dokumencie konfirmacyjnym wydanym w Krakowie 1 marca 1357 r. przez króla [[Kazimierz Wielki|Kazimierza Wielkiego]] na rzecz arcybiskupa [[Jarosław Bogoria|Jarosława ze Skotnik]] i metropolii gnieźnieńskiej. Pośród około 45 wsi z ziemi łęczyckiej wymienionych w dokumencie, w samej ''Lesznicza maiori'' własność arcybiskupia wynosiła 3 działy. Z wzmianki tej więc jasno wynika, że kościół gnieźnieński nie był właścicielem całej osady, tylko pewnej jej części.
Z czasem Leźnica Wielka stała się w całości wsią stanowiącą własność szlachecką. Już u schyłku XIV w. osadę dzierżawią dwie rodziny właścicieli wywodzące się z rodów: Jastrzębiec (Leźniccy w XV-XVI w.) oraz Janina. W wyniku licznych późniejszych transakcji i częstych zmian właścicieli osadę lub jej część spośród bardziej znanych osób i rodzin w historii posiadali m.in. bratanek arcybiskupa [[Wojciech Jastrzębiec|Wojciecha Jastrzębca]] – wojewoda łęczycki Ścibor z Borysławic (1 poł. XV w.), kasztelan inowłodzki Piotr Tłuk ze Strykowa herbu Jastrzębiec (2 poł. XV w.), Wincencjanna z Ujazdu - wdowa po znanym dowódcy wojsk z wojny trzynastoletniej [[Piotr Dunin|Piotrze Duninie]] herbu [[Łabędź]] (2 poł. XV w.), dziekan gnieźnieński i kanonik krakowski Marcin Karnkowski herbu [[Junosza]] (1 poł. XVII w.), misjonarze łowiccy (2 poł. XVIII w.), twórca i marszałek konfederacji targowickiej – [[Stanisław Szczęsny Potocki]] herbu [[Piława]] (schyłek XVIII w.), wojewoda łęczycki i generał-lejtnant wojsk koronnych [[Stanisław Kostka Gadomski]] herbu Rola (schyłek XVIII w.), rodzina Dąbrowskich herbu [[Ogon]] skupiająca w swoim ręku liczne dobra w okolicy (przełom XVIII/XIX w.), rodzina Prądzyńskich herbu Grzymała, z której wywodził się jeden z dowódców powstania listopadowego – gen. [[Ignacy Prądzyński]] (XIX w.), rodzina Wernerów (koniec XIX/XX w.)
[[podział administracyjny Polski 1975-1998|W latach 1975-1998]] miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego [[województwo łódzkie|województwa łódzkiego]].
| |||