OUN-M: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m kat. |
drobne techniczne |
||
Linia 2:
==Rozłam w OUN==
We wrześniu 1939 r. tzw. Krajowy Prowyd (Zarząd Krajowy) OUN pod kierownictwem [[Lew Rebet|Lwa Rebeta]] odmówił jednak kategorycznie wykonania polecenia zarządu zagranicznego OUN (
Rebet uważał, że wobec [[pakt Ribbentrop-Mołotow|paktu Ribbentrop-Mołotow]] będzie to działanie wyłącznie w interesie ZSRR, którego uważał za głownego przeciwnika Ukrainy. Decyzja Rebeta podjęta w zastępstwie Bandery ( Stepan Bandera został po wybuchu wojny wypuszczony [[13 września]] [[1939]] z więzienia w Brześciu nad Bugiem (
Bandera po krótkim pobycie w [[Rzym|Rzymie]] przybył do [[Kraków|Krakowa]]. Doprowadził do zwołania w dniach 9 i [[10 lutego]] [[1940]] roku krajowej konferencji OUN, gdzie zażądano ustąpienia ze stanowiska Melnyka. Kiedy to nie nastąpiło, banderowcy zwołali w Krakowie osobny II Wielki Kongres OUN, co doprowadziło w lipcu 1940 do rozłamu na dwie frakcje:
Linia 13:
==Działalność==
OUN oficjalnie współpracowała z [[III Rzesza|III Rzeszą]] od [[1939]], czego dowodem było powstanie jednostek wojskowych - takich jak [[Legion Ukraiński]], a później batalionów: "[[Batalion "Nachtigall"|Nachtigall]]" i "[[
Powołanie przez grupę Andrija Melnyka w 1939 [[Legion Ukraiński|Legionu Ukraińskiego]] pod auspicjami [[Abwehra|Abwehry]] było krótkotrwałym epizodem. Rozwiązano go po decyzji [[Lew Rebet|Lwa Rebeta]] o odmowie wywołania powstania antypolskiego w [[Galicja Wschodnia|Galicji Wschodniej]].
Linia 49:
===Powrót na Ukrainę===
Od [[1990]] OUN-M działa na Ukrainie. W maju [[1993]] w Irpeniu pod Kijowem odbył się XII zjazd organizacji. Na przewodniczącego wybrano ponownie [[Mykoła Pławiuk|Mykołę Pławiuka]], Radzie OUN przewodzić zaczął prof. K. Towstiuk, Radzie Seniorów – prof. [[Jurij Bojko]].
| |||