Muszkiet: Różnice pomiędzy wersjami

'''Muszkiet''' – gładkolufowa [[broń palna]] długa, z [[zamek lontowy|zamkiem lontowym]], ładowana od wylotu lufy czyli [[broń odprzodowa|odprzodowo]], [[kaliber|kalibru]] od 17 do 25 milimetrów. Pojawił się na polach bitew w początkach [[XVI wiek]]u w armiach włoskich i hiszpańskich, następnie rozpowszechnił się w całej Europie. Maksymalna donośność muszkietu wynosiła około 300 m, a szybkostrzelność zmieniała się wraz z postępem technologicznym od 1 strzału na 12 minut (!) do 1 strzału na 2 minuty pod koniec [[XVII wiek]]u. Ze względu na wagę broni, podczas strzału żołnierz często opierał broń na specjalnej podpórce w kształcie widełek zwanej [[forkiet|forkietem]]. Żołnierze, których główną bronią był muszkiet, nosili nazwę '''[[muszkieter|muszkieterów]]'''.

Niewielka szybkostrzelność i zasada oddawania ognia salwami spowodowała, że oddziały piechoty ustawiane były w szyki złożone z kilku szeregów i stosowały taktykę walki zwaną '''kontrmarszem[[kontrmarsz]]em'''. Wyglądało to w ten sposób, że po oddaniu ognia pierwszy szereg przemieszczał się na koniec szyku dla nabicia broni, dając jednocześnie miejsce do oddania strzału drugiemu szeregowi. Rosła dzięki temu intensywność prowadzonego ognia. Dla ochrony muszkieterów w sytuacji bezpośredniego starcia z [[Jazda|kawalerią]] służyli wyposażeni w piki [[pika|pikinierzy]].