Po odejściu w lutym 1963 r. od [[Alexis Korner's Blues Incorporated]] trójka wybitnych instrumentalistów: [[Graham Bond]] (wokalista, saksofonista i organista), [[Jack Bruce]] (basista, wokalista, harmonijka ustna) i [[Ginger Baker]] (perkusja) zakładajązakłożyli grupę Graham Bond Trio. Po miesiącu dobierajądobrali gitarzystę [[John McLaughlin (muzyk)|Johna McLaughlina]] i zmieniajązmienili nazwę na Graham Bond [[Quartet]]. Ta formacja przetrwała do września 1963 r. John McLaughlin zostaje zwolniony z grupy 'za nietrzymanie rytmu' (sic!). Muzycy dobierają więc ich kolegę, także z grupy [[Alexis Korner|Alexisa Kornera]], wybitnego, nowatorskiego saksofonistę [[Dick Heckstall-Smith|Dicka Heckstalla-Smitha]].
W kwietniu 1964 r. grupa zmieniazmieniła nazwę na Graham Bond Organisation (lub Organization - używane były oba warianty słowa). We wrześniu 1965 r. z grupy odchodziodszedł Jack Bruce i zostajezostał członkiem [[Johna Mayall Bluesbreakers]]. Bruce i Baker uwielbiali ze sobą grać, ale nienawidzili się jako ludzie. Dochodziło międy nimi do bijatyk. <ref>Bruce zniszczył własnoręcznie zrobioną przez Bakera perkusję, a Baker rozwalił mu głowę czynelem...</ref>. Baker był także heroinowym towarzyszem Bonda. W miejsce Bruce'a dochodzidoszedł trębacz Mike Falana, którego trzej muzycy znali ze wspólnej gry w zespole Johnny Burch Octet w 1962 r.
W czerwcu 1966 odchodziodszedł z zespołu Ginger Baker zaproszony przez... Jacka Bruce'a do powstającej pierwszej [[supergrupa|supergrupy]] rocka [[Cream|Cream]]. Na jego miejsce przychodziprzyszedł znakomity jazzowy perkusista [[Jon Hiseman]]. W trzy miesiące później odchodzi Mike Falana i do lata 1967 r. zespół działadziałał jako [[trio]]. Latem, na bardzo krótko, dołączadołączył do grupy znany gitarzysta [[Jon Moorshead]]. Jednak tego samego lata w zespole pozostajepozostał sam Bond. Dick Heckstall-Smith odchodziodszedł do [[John Mayall|Johna Mayalla]], Jon Hiseman do Ian Bird Quintet a potem do zespołu [[Georgie Fame|Georgie'egoGeorgiego Fame'a]], a Jon Moorshead do grupy Julian Covey & the Machine a potem do [[Aynsley Dunbar Retaliation]].
Bond dobieradobrał dwóch muzyków: gitarzystę Raya Russella i perkusistę Alana Rushtona. W tym składzie zespół odbywaodbył tournée po [[Francja|Francji]] razem z grupą [[Soft Machine]]. Po tournée zespół zaczął ulegać szybkiej destrukcji, muzycy zmieniali się nieustannie, co jest właściwie już nie do uchwycenia.
Z powodu osobistych problemów Grahama Bonda, nałogu heroinowego i tendencji do samodestrukcji, zespół Graham Bond Organisation nigdy nie rozwinął się na miarę swych możliwości (dotyczy to także wszystkich zespołów Bonda). Tym niemniej 4 główne albumy GBO: ''Sound of '65'', ''There's a Bond Between Us'', ''Solid Bond'' oraz koncertowy nagrany w klubie Klooks Kleek stanowią kamień milowy w historii brytyjskiego rocka. Brzmienie grupy było na owe czasy zupełnie unikalne, a umiejętności muzyków przekraczały możliwości innych uczestników kształtującej się sceny rockowej, jazz rockowejjazzrockowej i blues rockowejbluesrockowej.
