Gwido I de la Roche: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków
m drobne merytoryczne, lit.
Linia 3:
W [[1210]] roku Gwido otrzymał od swego stryja Ottona władzę nad połową [[Teby (Grecja)|Teb]]. Po wyjeździe Ottona do Burgundii objął całe Księstwo oraz [[Argos]] i [[Nauplion|Nauplię]], z których złożył hołd lenny [[Księstwo Achai|księciu Achai]]. Długie panowanie Gwidona przyniosło wzrost i umocnienie pomyślności Księstwa. Dobrą sytuację ekonomiczną zapewniały Księstwu produkcja jedwabiu, której centrum znajdowało się w rejonie Teb oraz handel nim z Wenecją i Genuą. W 1240 roku Gwido I wydzielił połowę Teb swojemu szwagrowi Beli z Saint-Omer, mężowi siostry Gwidona I, Bonne de la Roche.
 
Kiedy w 1256 roku książę Achai [[Wilhelm II Villehardouin]] podjął kroki zmierzające do podporządkowania sobie Eubei, Gwido I poprałpoparł występujących w obronie swych interesów na Eubei Wenecjan. Wiosną 1258 roku Wilhelm II podjął wyprawę karną przeciw Tebom. Gwido I, który zastąpił mu drogę, został rozbity w bitwie u stóp góry Karydi. Oblężony w Tebach musiał się poddać. Złożył następnie hołd lenny Wilhelmowi II w Nikli, ale obecni w Nikli baronowie uznali, że jako baronowie królestwa francuskiego nie są parami Gwidona III i wysłali go przed sąd króla francuskiego [[Ludwik IX Święty|Ludwika IX Świętego]]. Dwór francuski uznał, że Gwido III nie podlegał obowiązkowi złożenia hołdu lennego, nie może więc być pozbawionym swego lenna. Ostatecznie więc jedyną karą była dla Gwidona III sama podróż. Reprezentująca poglądy Achai ''[[Kronika z Morei]]'' utrzymuje, że władztwo Gwidona III było zwykłym senioratem i dopiero król Ludwik IX podniósł je do rangi księstwa w 1260 roku.
 
Wiosną tego roku Gwido III powrócił do Grecji. W drodze powrotnej doszła go wiadomość, że Wilhelm II, po klęsce w bitwie pod Pelagonią, znalazł się w niewoli [[Cesarstwo Nicejskie|cesarza nicejskiego]] [[Michał VIII Paleolog|Michała Paleologa]]. Rok później nicejczycy zdobyli Konstantynopol kładąc kres istnieniu [[Cesarstwo Łacińskie|Cesarstwa Łacińskiego]]. Gwido III przeżył wszystkie te wstrząsy o dwa lata przekazując księstwo synowi [[Jan I de la Roche|Janowi I]].
 
==Bibliografia==