Wersja z 23:52, 10 maj 2008 edytuj Adrien (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 1101 edycji poprawa linków ← poprzednia edycja		Wersja z 11:44, 23 sty 2009 edytuj anuluj edycję Goldmen (dyskusja \| edycje) 2123 edycje wikizacja następna edycja →
Linia 3: Lud ten i jego cywilizacja nie zostały nigdy zbadane przez etnografów. Co prawda na początku [[XIX wiek]]u zainteresował on świat zachodni, ale wkrótce po pierwszym spotkaniu zniknął z powierzchni ziemi. Zachowały się skromne świadectwa historyczne (głównie zapisy holenderskiej administracji kolonialnej) na temat ludzi Tambora. Słynęli oni w Indiach Wschodnich ze swego miodu, koni, drewna sappan ([[brezylka]] sappan]] - ''Caesalpinia sappan'') używanego do produkcji czerwonego barwnika oraz drewna [[drzewo sandałowe\|sandałowego]] używanego do wyrobu kadzidełek i leków. Brytyjscy urzędnicy kolonialni, a także badacze brytyjscy i holenderscy odwiedzili wyspę Sumbawa na krótko przed erupcją. Żyło tam około 10.000 ludzi. Relacje mówią o natknięciu się na cywilizację, która mówiła językiem niepodobnym do żadnego innego w [[Indonezja\|Indonezji]]. Zapisano 48 słów. Nie są to słowa [[język malajski\|malajskie]], podobne do innych dialektów indonezyjskich, ale raczej do słów języka [[język khmerski\|khmerskiego]] z [[Kambodża\|Kambodży]], a więc ich język był powiązany z grupą językową [[mon-khmer]], rozpowszechnioną obecnie w Azji południowo-wschodniej. Przypuszczano, że lud Tambora pochodził z [[Indochiny\|Indochin]]. W miejscu zagłady ludność miejscowa często znajdowała ceramikę i kości. W lecie [[2004]] ekspedycja naukowa, której przewodził prof. [[Heraldur Sigurdsson]], wulkanolog z Uniwersytetu Rhode Island (Kingston, USA), odkryła z pomocą miejscowego przewodnika szczątki wsi Tambora. Odnaleziona wieś znajdowała się 5 kilometrów w głębi lądu, gdzie mieszkańcy byli bezpieczni od piratów, którzy często porywali mieszkańców wybrzeża, zmuszając ich do niewolnictwa. Miejsce było też bardzo żyzne, co sprzyjało uprawie roli

Tambora (lud): Różnice pomiędzy wersjami