Congrong lu: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
poprawa linków
drobne redakcyjne
Linia 1:
'''Congrong lu''' - '''Zapiski Wielkiego Spokoju''' - zbiór [[gongan|gonganów]] (jap. [[koan]]).
 
'''Zapiski (...)''' są zbiorem 100 gonganów. Wybrał je i skomentował [[mistrz chan]] [[Hongzhi Zhengjue]] znany także jako Tiantong Hongzhi i Tiantong Zhengjue (1083/91-1157/59. Nazwa dzieła pochodzi od nazwy pustelni mistrza, który przebywał w niej na odosobnieniu. Mistrz ten ocalił chylącą się do upadku szkołę [[caodong]] (jap. [[soto]]). Słynna jest jego polemika z mistrzem chan szkoły [[linji]] [[Dahui Zonggao]] (1089-1163), jednak wbrew temu, co się potocznie sądzi, byli przyjaciółmi i nawzajem się zawsze wspierali.

Polemika między nimi dotyczyła [[kwietyzm]]u, który stał się chorobą ówczesnego chanu. Dahui podkreślał raczej metodę gonganową[[gongan]]ową, a Hongzhi raczej spokojne siedzenie. Ale Dahui nie unikał spokojnego siedzenia, a Hongzhi - pracy z gonganami. Dahui podkreślał, że spokój jest jedynie środkiem praktyki, a nie jej końcem, do czego zdaje się zmierzano w szkole caodong.
 
Te różnice widać w obu wielkich zbiorach gonganów [[Biyan-lu]] (Zapiski Błękitnej Skały) i Congrong lu. Oba teksty pod względem artystycznym są na takim samym, najwyższym poziomie. Jednak gongany z ''Zapisków Błękitnej Skały'' są bardziej gwałtowne, dynamiczne i energiczne, podczas gdy te z ''Zapisków Wielkiego Spokoju'' są bardziej stonowane, spokojniejsze, cichsze. Jak powiedział opat Zen Mountain Center w Tassajara ''Niektórzy ludzie mogą powiedzieć, że są bardziej literackie, ale ja wolałbym powiedzieć babcine, bardzo kochające i bardzo subtelne''.<ref>Tenshin Reb Anderson. Wstęp do 2 wyd. Book of Serenity. Tłum. Thomas Cleary. Str. iv</ref>
 
Oryginalny tekst '''Zapisków (...)''' zaginął w Chinach północnych w czasie licznych najazdów mongolskich. Został on zrekonstruowany przez mistrza chan [[Wansong Xingxiu|Wansonga Xingxiu]] na żądanie jednego z jego uczniów, polityka, początkowo konfucjanisty a potem buddysty Yelu Chucaia. Wansong nie dość, że tekst zrekonstruował, to obdarzył go jeszcze własnymi komentarzami.
 
Zbiór ten był wykorzystywany do praktyki chan przez niektórych mistrzów szkoły caodong i jest w dalszym ciągu w użyciu w szkole soto.
 
==Bibliografia==
*Tłum. Thomas Cleary. ''Book of Serenity''. Lindisfarne Press. Hudson, 1990 ISBN 0-940262-25-8
 
{{Przypisy}}