Jerzy Nawrocki (polityk): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kat., lit.
Tsca.bot (dyskusja | edycje)
Linia 15:
W [[1955]] ukończył [[Politechnika Śląska|Politechnikę Śląską]] w Gliwicach, od [[1969]] z tytułem [[profesor]]a nadzwyczajnego, od [[1978]] – prof. zwyczajnego nauk technicznych. W [[1979]] został członkiem korespondentem [[Polska Akademia Nauk|PAN]].
 
Od [[1952]] był członkiem [[Polska Zjednoczona Partia Robotnicza|PZPR]]. Od [[1954]] był pracownikiem naukowo-dydaktycznym Politechniki Śląskiej, od [[1969]] dyrektorem Instytutu Przeróbki Kopalin tej uczelni. W latach [[1970]]-[[1974]] był jej prorektorem, a w latach [[1974]]-[[1981]] [[rektor]]em. Od lipca [[1981]] do stycznia [[1982]] był ministrem nauki, szkolnictwa wyższego i techniki (dymisję ze stanowiska ministra premier przyjął już [[15 grudnia]] [[1981]]). W latach [[1985]]-[[1989]] był członkiem [[Rada Państwa (Polska)|Rady Państwa]]. W latach [[1972]]-[[1989]] był posłem na [[Sejm RPRzeczypospolitej Polskiej|Sejm]] PRL [[Posłowie VI kadencji 1972-1976|VI]], [[Posłowie VII kadencji 1976-1980|VII]], [[Posłowie VIII kadencji 1980-1985|VIII]] i [[Posłowie IX kadencji 1985-1989|IX]] kadencji, w latach [[1974]]-[[1981]] przewodniczący Komisji Nauki i Postępu Technicznego w Sejmie VI, VII i VIII kadencji.
 
Jako naukowiec zajmował się przeróbką kopalin stałych, był twórcą nowych technologii w przeróbce kopalin, projektował i konstruował nowoczesne maszyny i urządzenia przeróbcze. Autor lub współautor ponad 200 prac naukowych, publikowanych w periodykach polskich i zagranicznych.