Bitwa pod Myriokefalon: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m robot poprawia: tr:Miryokefelon Muharebesi |
m Robot automatycznie zamienia tekst (-(\s)tą +(\w+?ę\s) +\1tę \2); zmiany kosmetyczne |
||
Linia 10:
|przyczyna = próba zdobycia [[Konya|Konyi]] przez cesarza [[Manuel I Komnen|Manuela I]]
|terytorium =
|strona1 = [[Cesarstwo bizantyjskie|Bizancjum]]<br />[[Królestwo Węgier]]<ref>László Markó: Great Honours of the Hungarian State, Magyar Könyvklub Publisher, Budapest 2000. ISBN 963 547 085 1</ref>
|strona2 = [[Sułtanat Rum]]
|dowódca1 = [[Manuel I Komnen]]
Linia 30:
Manuel natychmiast przyjął zaproponowane przez Kilidż Arslana warunki pokojowe, które przewidywały zburzenie fortyfikacji, które wzniósł w [[Dorylaion|Doryleum]] i Chomie, jednak gdy znalazł się na terytorium bizantyńskim odmówił ich uznania, jako podpisanych pod przymusem. W odwecie sułtan w roku następnym dokonał najazdu na dolinę Meandra, ale został całkowicie rozbity przez siły bizantyńskie. Także następne kampanie przeciwko Bizancjum za życia Manuela nie były dla Turków zbyt pomyślne.
Mimo tego sam Manuel w liście do Konstantynopola porównywał znaczenie swojej porażki do [[Bitwa pod Manzikertem|bitwy pod Manzikertem]], a opinię tą podzielali współcześni mu kronikarze. Po bitwie pod Myriokefalon Bizancjum było jeszcze w stanie skutecznie bronić się przed Turkami, ale nie było już mowy o jakiejkolwiek ofensywie w celu odzyskania centralnej Anatolii. Równowaga strategiczna pomiędzy cesarstwem a sułtanatem Rum wyraźnie uległa zachwianiu na korzyść tego ostatniego, a
{{Przypisy}}
| |||