Liczba Wolfa: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne
ort.
Linia 6:
gdzie ''R'' to liczba Wolfa, ''g'' to liczba grup [[Plama słoneczna|plam]], ''p'' - ilość plam, a ''k'' to wielkość, która umożliwia porównanie wyników uzyskanych przez obserwatorów dysponujących różniącymi się powiększeniem lunetami, udostępniana przez literaturę fachową.
 
Liczba Wolfa określa poziom aktywności słonecznej, która przejawia się zmianą ilości plam, i grup, a z tej wynikają zmiany liczby rozbłysków i parametrów wiatru słonecznego. Parametr ten niezbyt dobrze reaguje na drobne wahania liczby plam słonecznych, ale znacznie lepiej opisuje średnią aktywność w długich okresach czasu np. cyklu jedenastoletnim. Liczba jest bardzo prosta do wyznaczenia, a metoda od ponad stu lat stosowana przez wielu obserwatorów. Umożliwia porównanie wyników różnych obserwacji. W obserwatorium w [[Greenwich]] stosuje się inną metodę polegającą na zliczaniu powierzchni zajmowanej przez plamy na Słońcu, czyli taką jaką posłużył się niemiecki aptekarz z Dessau - Samuel Heinrich Schwabe.
 
Schwabe kupił lunetę, dzięki której prowadził systematyczne obserwacje plam, poszukując domniemanej [[planeta Wulkan|planety Wulkan]] krążącej blisko Słońca ( usiłował zaobserwować przejście przed tarczą Słońca). Planety nie odkrył, ale w 1843 roku ogłosił w "Astronomische Nachrichten" odkrycie cyklu zmian aktywności słonecznej (nie jest on regularny i może trwać od 9 do 13,6 roku), którego średnią długość określono potem na 11 lat. Otrzymał za to złoty medal angielskiego Królewskiego Towarzystwa Astronomicznego.