Strajk głodowy: Różnice pomiędzy wersjami

'''Strajk głodowy''', głodówka protestacyjna - forma [[strajk|strajku]] w którym protestujący, chcąc wymusić ustępstwa, decydują się nie przyjmować pokarmów, ale godzą się na opiekę lekarską. Ta forma strajku spotykana jest zarówno w przypadku protestów pracowniczych wobec kierownictwa firmy, jak również (rzadziej) w przypadkach, kiedy pewna grupa osób usiłuje wymóc na władzach państwowych korzystne dla siebie decyzje. Strajki głodowe zdarzają się również niekiedy w instytucjach takich jak [[więzienie|więzienia]], kiedy osadzeni domagają się poprawienia warunków odbywania kary, a także - bardzo rzadko - w [[koszary|koszarach]], gdy odbywający zasadniczą służbę wojskową żołnierze decydują się na zbiorowy sprzeciw wobec swoich dowódców.

 

 

Skuteczność strajku głodowego zależna jest - oprócz determinacji strajkujących - od tego, na ile uda im się wciągnąć w swój protest media, czy ich protest zostanie dostrzeżony przez prasę, radio i telewizję. Przedłużanie głodówki ponad indywidualne granice odporności grozi ludziom decydującym się na ten krok konsekwencjami zdrowotnymi, wyczerpaniem organizmu, a nawet - w skrajnych przypadkach - [[głód|głodową]] śmiercią.

 

W roku [[2005]] w polskim [[Sejm Rzeczypospolitej Polskiej|Sejm]]ie przez kilka miesięcy demonstrował poseł [[Zbigniew Nowak (polityk)|Zbigniew Nowak]] (wybrany z list [[Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej|Samoobrony]], od grudnia [[2001]] niezrzeszony), ustawiając się na mównicy za plecami innych przemawiających posłów i trzymając w rękach plakat z napisem "protest głodowy". Ta forma demonstracji politycznej z rzeczywistą głodówką niewiele miała więcej wspólnego, niż nazwę, gdyż protest ten prowadzony był przez około cztery miesiące, gdy tymczasem wiadomo, że całkowite nieprzyjmowanie pokarmów przez czas nawet dwu- lub trzykrotnie krótszy prowadzi niechybnie do głodowej śmierci, a w każdym razie uniemożliwia normalne funkcjonowanie organizmu.