Pancerz reaktywny: Różnice pomiędzy wersjami

'''Pancerz reaktywny''' (ERA - ''Explosive Reactive Armour'') - [[pancerz]] zawierający materiał wybuchowy, aktywnie reagujący na przebijający go pocisk, stosowany na wojskowych pojazdach opancerzonych. Zazwyczaj stanowi opancerzenie dodatkowe, umieszczone w pewnej odległości od pancerza właściwego ekranuje go. Istnieją także pancerze reaktywne będące integralną częścią opancerzenia wozu. Pancerz ERA powstał pierwotnie jako zabezpieczenia pojazdów wojskowych przeciw [[pocisk kumulacyjny|pociskom kumulacyjnym]] (HEAT).

 

Pancerze reaktywne przybierają zazwyczaj postać prostopadłościanów z metalu, wypełnionych materiałem wybuchowym umieszczonym pomiędzy metalowymi płytami tworzącymi reaktywną "kostkę". W przypadku trafienia pocisku dochodzi do [[eksplozja|eksplozji]], która przemieszcza górną płytę prostopadłościanu i produkty spalania na drogę penetrującego pancerz ERA pocisku. Strumień kumulacyjny pocisku HEAT może ulec znacznemu rozproszeniu. Eksplozja komórki pancerza reaktywnego bywa skuteczną osłoną przed zwykłymi [[pocisk przeciwpancerny|pociskami przeciwpancernymi]]. Pancerze ERA najlepiej sprawują się kiedy uderzenie pocisku w komórkę reaktywną następuje pod kątem ok. 60 stopni.

 

 

* ''ERAWA-2'' (Polska, 1992 r.) - pancerz reaktywny

* ''Kontakt-1'' zmodernizowany (ZSRR) - określany jako generacja I+,

* ''Kontakt-5'' (K-5, 4S22; ZSRR, 1987) - określany jako pancerz reaktywny II generacji

* ''Kontakt-5'' zmodernizowany - określany jako pancerz generacji II+

* ''Relikt'' (Rosja) - modułowy pancerz reaktywny generacji II+

 

* Adam Wiśniewski, ''Pancerze. Budowa, projektowanie i badanie'', Warszawa 2001