Stefan Kisielewski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
drobne redakcyjne, WP:SK |
info o charakterze publicystyki, anegtota o osobowości Kisiela + drobne redakcyjne |
||
Linia 22:
Po wojnie wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej (obecnie [[Akademia Muzyczna]]) w [[Kraków|Krakowie]], usunięty przez władze komunistyczne w 1949 Założył pismo "[[Ruch Muzyczny]]", którego był redaktorem naczelnym w latach 1945-1948, aż do likwidacji pisma przez władze. Od 1945 związany ze środowiskiem "[[Tygodnik Powszechny|Tygodnika Powszechnego]]", do którego aż do 1989 pisywał felietony w cyklach ''Głową w ściany'', ''Bez dogmatu'', ''Pod włos'', ''Łopatą do głowy'', ''Gwoździe w mózgu'' i ''Wołanie na puszczy''. W latach 1957-1965 był posłem na Sejm [[Polska Rzeczpospolita Ludowa|PRL]], razem z m.in. [[Tadeusz Mazowiecki|Tadeuszem Mazowieckim]], w ramach grupy [[Znak (ruch)|Znak]]. W 1964 był jednym z sygnatariuszy [[List 34|Listu 34]]. W 1968 za krytykę [[cenzura|cenzury]] (użył wtedy na zebraniu [[Związek Literatów Polskich|Związku Literatów Polskich]] słynnego określenia ''dyktatura ciemniaków'') zabroniono mu publikacji na trzy lata, został także pobity przez tzw. "nieznanych sprawców". W 1976 podpisał [[list 14]] przeciwko represjonowaniu uczestników [[czerwiec 1976|radomskiego czerwca]]. W 1984 opublikował w [[Tygodnik Powszechny|Tygodniku Powszechnym]] tzw. "[[Lista Kisiela|listę kanalii]]", pozbawioną komentarza listę nazwisk osób, które szczególnie aktywnie zajmowały się propagandą w PRL.
Twórczość publicystyczna Kisielewskiego nacechowana była duchem [[pragmatyzm|pragmatyzmu]] i [[liberalizm|liberalizmu]], a jednocześnie - biorąc pod uwagę czasy w jakich przyszło mu żyć - była wybitnie niepokorna. [[Mariusz Urbanek]] stwierdził, iż był on "''najchętniej czytanym, choć najmniej słuchanym dziennikarzem PRL-u. Komuniści nie chcieli go słuchać, bo mówił, że jest ich wrogiem. W wolnej Rzeczypospolitej nie słuchali go przyjaciele, bo mówił, że się z nimi kompletnie nie zgadza''"<ref>http://www.stefan_kisielewski.republika.pl/zycie/index.html</ref>. Kisielewski znany był też ze swojego niepokornego charakteru - kiedy [[Leopold Tyrmand]] sprawił sobie zupełnie nowy samochód, Kisiel wziął cegłówkę i na karoserii wydrapał mu wielkimi literami wyraz 'DUPA' (po tym incydencie panowie nie odzywali się do siebie przez rok)<ref>http://www.stefan_kisielewski.republika.pl/zycie/index.html</ref>.
Reprezentował poglądy [[konserwatywny liberalizm|konserwatywno-liberalne]]. Był jednym z założycieli Ruchu Polityki Realnej w 1987 oraz [[Unia Polityki Realnej|Unii Polityki Realnej]] w 1989.▼
▲
Po 1989 po nieporozumieniach z redakcją "Tygodnika Powszechnego", która zaczęła cenzurować jego felietony odmówił dalszego publikowania swoich tekstów w tym tygodniku i przeniósł się na łamy "[[Wprost]]" gdzie zgodził się na udzielanie krótkich wywiadów, komentujących aktualne i nie tylko, wydarzenia. W 1990 ustanowił [[nagroda Kisiela|nagrodę swojego imienia]], przyznawaną corocznie najpierw przez niego samego, a po jego śmierci przez kapitułę złożoną z jego syna [[Jerzy Kisielewski|Jerzego]] i laureatów z lat poprzednich.
| |||