|
'''Magnus Eriksson''', '''Magnus II Smek''' (ur. [[1316]], zm. 1 grudnia [[1377]]), [[władcy Szwecji|król Szwecji]] [[1319]]-[[1363]], [[władcy Norwegii|król Norwegii]] [[1319]]-[[1344]] (jako '''Magnus VII'''), ur. [[1316]], zm. 1 grudnia [[1377]] z dynastii [[Folkungowie|Folkungów]], syn szwedzkiego księcia Eryka Magnussona i Ingeborgi, córki [[Haakon V Długonogi|Haakona V]], [[król]]akróla [[Norwegia|Norwegii]].
W wieku lat trzech odziedziczył tron norweski, a w kilka miesięcy później szlachta szwedzka wybrała go swoim królem. Do szesnastego roku życia krajami rządziły nominalnie prababka, norweska [[królowa]] Helvig i matka Ingeborga, ale w rzeczywistości magnaci.
W [[1332]] zmarł król [[Daniawładcy Danii|król Danii]] [[Krzysztof II]], który beznadziejnie roztrwonił swoje dobra. Skorzystał na tym Magnus i za ogromną sumę w srebrze zakupił [[Skania|Skanię]] i [[Blekinge]]. Nie przyniosło mu to popularności, bowiem dla konieczności spłaty długów drastycznie podniósł podatki.
W [[1334]] ożenił się z Blanką, córką hrabiego Jeana de Namur i Marii d’Artois, wnuczki króla [[Francjawładcy Francji|króla Francji]] [[Ludwik VIII Lew|Ludwika VIII]], która urodziła mu syna [[Haakon VI Magnusson|Haakona]]. W roku [[1343]] dziecko zostało wyznaczone na następcę Magnusa na tronie norweskim, aczkolwiek do pełnoletności nadal władał ojciec.
Faworytem Magnusa był jego młody krewniak Bengt Algotson, którego uczynił [[książę|księciem]] [[Finlandia|Finlandii]] i [[Halland]]u oraz wicekrólem Skanii. Wywołało to niezadowolenie zawistnych magnatów, którzy w porozumieniu z Kościołem postanowili króla usunąć, a w jego miejsce władcą mianowali starszego, królewskiego syna [[Eryk XII Magnusson|Eryka XII]]. Podwójne rządy nie trwały jednak długo, bo w [[1359]] Eryk zmarł – wraz z najbliższą rodzinę -– na czerwony mór lub inną zarazę.
W [[1360]] Dania w szybkiej kampanii odzyskała Skanię. Niezadowoleni panowie szwedzcy porozumieli się z synem księcia [[Meklemburgiaksiążęta Meklemburgii|księcia Meklemburgii]], [[Albrecht Meklemburski|Albrechtem]], zaoferowali mu koronę i szybko ([[1363]]) obalili Magnusa. Król do końca życia mieszkał w Norwegii. Utonął w bliżej nie znanych okolicznościach.
{{Władca-Szwecja|urząd=Królkról Szwecji|lata=1319-1363|poprzednik=[[Birger I Magnusson]]|następca=[[Albrecht Meklemburski]]}}
{{Władca-Norwegia|urząd=król Norwegii|lata=[[1319]]-[[1344]]|poprzednik=[[Haakon V Długonogi]]|następca=[[Haakon VI Magnusson]]}}
[[Kategoria:Folkungowie]]
[[Kategoria:Urodzeni w 1316]] ▼[[Kategoria:Zmarli w 1377]] ▼[[Kategoria:Władcy Norwegii]]
[[Kategoria:Władcy Szwecji]]
▲[[Kategoria:Urodzeni w 1316]]
▲[[Kategoria:Zmarli w 1377]]
[[da:Magnus Eriksson af Sverige]]
| 