PDP-8: Różnice pomiędzy wersjami

12-bitowe słowo było wystarczające dla zmiwszczenia w nim 3 [[cyfra|cyfr dziesiętnych]], a dla zmniejszenia kosztów komputer używał pamięci głównej także tam, gdzie inne maszyny stosowały rejestry oparte o [[przerzutnik]]i. Pierwotnie procesor PDP-8 miał z punktu widzenia programisty tylko 2 rejestry (akumulator i bit przeniesienia) oraz 6 rozkazów. W modelu PDP-8/S CPU zbudowany był z jedynie 519 [[bramka logiczna|bramek]] (dla porównania nowoczesny [[mikrokontroler]] ma ich 15 tysięcy lub więcej). Aby to osiągnąć każdy fragment układu spełniał tak wiele funkcji, jak to tylko możliwe. Fizycznie procesor miał cztery rejestry: [[akumulator (informatyka)|akumulator]], [[licznik programu]], bufor pamięci i rejestr dostępu do pamięci. Dla oszczędzenia pieniędzy każdy z nich pełnił różne funkcje w czasie cyklu pracy procesora: n.p. rejestr bufora pamięci jednocześnie dostarczał operandy działania arytmetycznego, przechowywał instrukcję i zapamiętywał dane z powrotem zapisywane do pamięci (czynność ta przywracała dane w pamięci niszczone w czasie odczytu). Także komponenty PDP-8 były robione niewielkim kosztem: we wczesnych wariantach przerzutniki były niestabilnymi układami [[układ asynchroniczny|asynchronicznymi]] spowalnianecelowo spowalnianymi przez [[kondensator]]y. Ponadto w układach logicznych używano dwóch różnych napięć, aby zwiększyć [[obciążalność wyjściowa|obciążalność wyjściową]] niedrogich układów DTL<ref>PDP-8/S Maintenance Manual, DEC, 1971</ref>.

U schyłku ery PDP-8 dostępne były już systemy operacyjne OS/8 i COS-310, umożliwiające stosowanie [[edytor wierszowy|edytorów tekstu]] i typowych kompilatorów sterowanych z wiersza poleceń. Dostępne były m.in. następujące języki: FORTRAN, [[BASIC]] i [[DIBOL]]. Był również dostępny względnie nowoczesny [[system czasu rzeczywistego]] (RTS-8) jak równieżi system wieloużytkownikowy obsługujący [[wywłaszczenie (informatyka)|wielozadaniowość z wywłaszczeniem]] (rzeczony COS-310).