Wersja z 20:59, 28 cze 2009 edytuj Stoigniew (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 32 572 edycje drobne redakcyjne, dla oznaczenia jako przejrzane ← poprzednia edycja		Wersja z 21:00, 28 cze 2009 edytuj anuluj edycję Stoigniew (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 32 572 edycje mNie podano opisu zmian następna edycja →
Linia 1: '''Mandat Niebios''' (~~chiń~~chin. 天命, [[~~Pinyin~~pinyin]]: ''Tiānmìng'') – tradycyjna teoria filozoficzna w Chinach, według której władca musi mieć poparcie [[Tian\|Niebios]] (天), by rządzić. Mandat zyskują władcy sprawiedliwi, postępujący moralnie i obyczajnie, którzy dbają o swój lud. Jeżeli na tronie zasiada despota, Niebiosa mogą wycofać swój mandat, co sygnalizują poprzez np. poprzez katastrofy, klęski głodu, powodzie, trzęsienia ziemi, wojny itd. W takiej sytuacji sprawiedliwie jest wszcząć bunt przeciw takiemu władcy. Mandat mógł dotyczyć zarówno pojedynczego władcy, jak i całej dynastii. Nie miał ograniczeń czasowych, ani klasowych, gdyż zakładał ciągłość instytucji cesarstwa bez względu na zmianę rodziny panującej. Dwa razy w historii Chin zdarzyło się, że założycielami dynastii były osoby wywodzące się z ludu ([[Dynastia Han\|Han]] i [[Dynastia Ming\|Ming]]). Do tej koncepcji musieli się odwoływać także rządzący Chinami cudzoziemcy, [[Mongołowie]] z [[Dynastia Yuan\|dynastii Yuan]] czy [[Mandżurowie]] z [[Dynastia Qing\|dynastii Qing]].

Mandat Niebios: Różnice pomiędzy wersjami