Ptolemeusz XII Neos Dionizos: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
WP:SK, poprawa linków |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 1:
[[Plik:Ptolemy XII Auletes Louvre Ma3449.jpg|thumb|Ptolemeusz XII, popiersie z Muzeum w Luwrze]]
'''Ptolemeusz XII Neos Dionisos'''
Wysłany przez babkę [[Kleopatra III|Kleopatrę III]], wraz z braćmi na wyspę Kos, pobierał nauki u kapłanów-lekarzy ze świątyni [[Asklepios]]a. Po opanowaniu wyspy przez króla [[Pont (Azja)|Pontu]] [[Mitrydates VI Eupator|Mitrydatesa VI Eupatora]], wpadł w jego ręce, a następnie przebywał na jego dworze. Po śmierci [[Berenika III|Kleopatry Berenike III]] i [[Ptolemeusz XI Aleksander II|Ptolemeusza XI]] na zaproszenie mieszkańców [[Aleksandria|Aleksandrii]] przybył do Egiptu i objął tron. W [[79 p.n.e.|79 r.]] poślubił swoją siostrę, Kleopatrę V Tryfajnę. Oficjalna koronacja na króla Egiptu nastąpiła w [[76 p.n.e.]]
Władzę swoją nad krajem sprawował dzięki poparciu [[Starożytny Rzym|Rzymu]], uzyskanemu drogą łapówek dla czołowych polityków i darowizn pieniężnych dla państwa rzymskiego (np. za uznanie za króla przez rzymski [[senat rzymski|senat]] zapłacił 6 000 [[Talent (miara)|talentów]]). Polityka uległości w stosunku do Rzymu podczas aneksji [[Cypr (wyspa)|Cypru]] (58-56 p.n.e.) i duże darowizny obciążające budżet królewski i barki poddanych doprowadziły do wybuchu niezadowolenia społecznego. Ptolemeusz musiał opuścić Aleksandrię i udał się na wygnanie, początkowo na wyspę [[Rodos (wyspa)|Rodos]], a następnie do Rzymu.
Od [[58 p.n.e.]] Egiptem rządziła córka Ptolemeusza, Berenike IV, najpierw ze swoją matką, a po jej śmierci w [[57 p.n.e.]] z mężem Archealosem. Ptolemeusz w tym czasie zabiegał o rzymskie poparcie w odzyskaniu tronu, co zakończyło się rzymską interwencją w [[55 p.n.e.]]. Armia pod dowództwem [[prokonsul]]a Syrii, Aulusa Gabiniusza (który dostał od Ptolemeusza 10 000 talentów łapówki) pokonała Archelaosa, który zginął w walce, i zdobyła Egipt. Ptolemeusz objął ponownie tron [[15 kwietnia]] [[55 p.n.e.]]
Pierwszym krokiem w drugim okresie sprawowania władzy było zamordowanie rządzącej dotychczas córki [[Berenika IV|Bereniki IV]] i jej zwolenników. Drugą osobą w państwie stał się zausznik i wierzyciel faraona, rzymski bankier Gajus Rabiriusz Postumus, mianowany ministrem finansów, który pożyczył Ptolemeuszowi część pieniędzy na łapówkę dla Gabiniusza. Postumus wykorzystał swoją pozycję do bezwzględnego ściągania z poddanych zaległych długów królewskich. Jednak po roku, w obliczu groźby rebelii, Ptolemeusz musiał usunąć rzymskiego bankiera ze stanowiska. W [[52 p.n.e.]] koregentką została [[Kleopatra VII]]. Ptolemeusz zmarł na początku [[51 p.n.e.]], wcześniej zobowiązując Rzym do patronatu nad dynastią.
{{Władca-SEgipt|
|