Andrzej Wawrzyniak: Różnice pomiędzy wersjami

'''Andrzej Michał Wawrzyniak''', marynarz, dyplomata, znawca i kolekcjoner sztuki orientalnej, muzealnik, założyciel i dożywotni dyrektor/kustosz [[Muzeum Azji i Pacyfiku]] w [[Warszawa|Warszawie]]. W Indonezji, z którą związany jest od lat znany jako „Andrzej Nusantara Wawrzyniak”

Urodził się 3 grudnia 1931 r. w Warszawie. W wieku 16 lat zaciągnął się na statek szkolny [[Dar Pomorza]] i od tego czasu pływał na dwunastu statkach, awansując do stopnia oficera Polskiej Marynarki Handlowej. W międzyczasie ukończył studia na Wydziale Dyplomatyczno-Konsularnym Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie, następnie studiował na Wydziale Morskim Wyższej Szkoły Ekonomicznej w [[Sopot|Sopocie]]. Ukończył też studia podyplomowe i doktoranckie w Wyższej Szkole Nauk Społecznych w Warszawie. Od 1956 r. rozpoczął pracę w polskiej służbie dyplomatycznej, od 1973 r. w randze ministra pełnomocnego.

W latach 1956-1960 był szefem wydziału Delegacji Polskiej do Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w [[Wietnam|Wietnamie]]. Od 1961 do 1965 r. – attaché kulturalnym, następnie, w latach 1967-1971, zastępcą szefa misji i chargé d’affaires Polski w [[Indonezja|Indonezji]]. Od 1973 do 1974 r. pełnił funkcję szefa Delegacji Polskiej do Międzynarodowej Komisji Nadzoru i Kontroli w Laosie[[Laos]]ie, w latach 1977-1981 szefem Ambasady Polskiej w Nepalu[[Nepal]]u. W 1989 był obserwatorem międzynarodowym ONZ podczas wyborów w [[Namibia|Namibii]]. W latach 1990–1993 sprawował funkcję szefa Ambasady Polskiej w Afganistanie[[Afganistan]]ie, w roku 1996 szefa biura terenowego Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie w [[Bośnia i Hercegowina|Bośni i Hercegowinie]], a w 1999 był obserwatorem ONZ na [[Timor Wschodni|Timorze Wschodnim]]. W latach 1997–2003 był honorowym konsulem generalnym Republiki [[Sri Lanka|Sri Lanki]] w Polsce.

Najwięcej lat spędził w Indonezji, a jego pobyt tam zaowocował zgromadzeniem ponad 3000 obiektów, które w 1973 r. podarował państwu polskiemu. Prof. [[Stanisław Lorentz]] ocenił indonezyjskie zbiory Andrzeja Wawrzyniaka jako „jedną z największych prywatnych kolekcji indonezjologicznych, przewyższającą m.in. wszystkie znane prywatne zbiory holenderskie, uchodzące w tej dziedzinie za największe na świecie” . Na ich bazie zostało utworzone w Warszawie w 1973 roku państwowe Muzeum Archipelagu Nusantary. Ze względu na rozszerzenie się zbiorów o obiekty z innych regionów – zostało ono 1976 roku przemianowane na Muzeum Azji i Pacyfiku w Warszawie, którego założyciel został mianowany jego dożywotnim dyrektorem i kustoszem. Dziś Muzeum posiada ponad 20 000 eksponatów z Azji, Australii i Oceanii.