Elvis Presley: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 4:
|wielkość_zdjęcia = 200
|tło = artysta_solowy
|opis_zdjęcia = Elvis w21 grudniugrudnia 1970 roku
|imię_nazwisko = Elvis Aaron Presley
|pseudonim = Elvis, King, Elvis The Pelvis, Król
Linia 13:
|pochodzenie =
|data_śmierci = [[16 sierpnia]] [[1977]]
|miejsce_śmierci = {{flaga|USA}} [[Memphis (Teenesse)|Memphis]], [[Stany Zjednoczone|USA]]
|instrument = [[gitara]], [[fortepian]]
|gatunek = [[rockabilly]], [[rock and roll]], [[gospel]], [[blues]], [[muzyka country|country]]
Linia 41:
Elvis był jednym z popularniejszych muzyków popowych w [[Stany Zjednoczone|USA]] nawet w czasach wielkiej ''brytyjskiej inwazji'' (zob. [[rock]]), od kiedy to rynek muzyczny zdominował nowoczesny, europejski [[rock and roll]], a potem [[rock]]. Był uniwersalną gwiazdą. Z powodzeniem śpiewał muzykę [[muzyka country|country]], [[rhythm and blues]], [[muzyka pop|pop]], [[rock]], a także [[gospel]], za którą trzy razy otrzymał [[Nagroda Grammy|Grammy Awards]] (za album ''[[How Great Thou Art]]'' z [[1966]] roku oraz ''[[He Touched Me]]'' z [[1971]] roku oraz za wykonanie na żywo utworu gospel How Great Thou Art 20 marca 1974 r. w Memphis).
 
[[1 maja]] [[1967]] roku w [[Las Vegas]] poślubił [[Priscilla Presley|Priscillę Beaulieu]], którą poznał podczas służby wojskowej w Niemczech w [[1960]] roku.
 
Po ośmioletniej przerwie wrócił do koncertów specjalnym programem telewizyjnym zrealizowanym dla telewizji [[NBC]] "[[Elvis Comeback Special]]", wyemitowanym w grudniu 1968 roku. Program pozwolił mu ponownie wrócić na szczyty list przebojów oraz na scenę. W roku 1969 zainspirowany sukcesem nagrał w [[American Sound Studio]] w [[Memphis]] jeden z najlepszych materiałów w swojej karierze, mieszając gatunki gospel, blues i rock'n'roll. Piosenki, które wyszły na światło dzienne podczas tej sesji to m.in. ''[[Suspicious Minds]]'' (1 miejsce na liście przebojów w sierpniu [[1969]] i stały element jego koncertów), ''[[In the Ghetto]]'', ''[[Don't Cry Daddy]]'', ''[[Kentucky Rain]]'' i wiele wiele innych. W sierpniu [[1969]] roku Elvis z nowym materiałem i image powrócił na scenę do [[Las Vegas]], czym rozpoczął kolejny rozdział w swojej bogatej karierze. Występy w Vegas oraz w Lake Tahoe mieszały się z przeprowadzanymi tournée po całej Ameryce oraz nagrywaniem nowych płyt. Sukcesem stały się filmy dokumentalne z jego koncertów z [[Las Vegas]] z [[1970]] roku ("[[That's the way it is]]") oraz z jego trasy koncertowej z [[1972]] roku ("[[Elvis on Tour]]"). Nie można zapomnieć również o legendarnych koncertach w [[Madison Square Garden]] z czerwca [[1972]] roku. W ciągu 4 dni wyprzedano ponad 80 000 biletów a na widowni zasiedli m.in. [[David Bowie]], [[John Lennon]], [[George Harrison]] oraz [[Bob Dylan]]. [[14 stycznia]] [[1973]] roku dał porywający koncert charytatywny na [[Hawaje (archipelag)|Hawajach]], był to pierwszy w historii koncert transmitowany na cały świat przez satelitę. Zgromadził wtedy przed telewizorami ponad 1,5 miliarda widzów (co 3 człowiek na Ziemi oglądał jego koncert).
 
[[Plik:Elvis-nixon.jpg|thumb|250px|Prezydent [[Stany Zjednoczone|USA]] [[Richard Nixon]] i Elvis Presley; [[Biały Dom]] rok[[21 grudnia]] [[1970]]]]
 
Elvis koncertował do końca swojego życia. Lata [[1974]]-[[1977]] to kolejne sukcesy (m.in. słynne koncerty z [[Memphis]]). W [[1974]] roku za wykonanie na żywo w Memphis utworu gospel ''How great thou art'' dostał nagrodę Grammy. Ostatni koncert Elvis dał w [[Indianapolis]] [[26 czerwca]] [[1977]] roku. Od powrotu na scenę w [[1969]] roku Elvis miał na koncie 1131 koncertów i miliony sprzedanych płyt. Za najlepsze należy uznać sesje z [[Nashville (Tennessee)|Nashville]] z [[1970]] roku (35 nagranych utworów w przeciągu 4 dni), oraz w [[Memphis]] 1973 roku. W latach 70. powstały najlepsze jego płyty ukazujące jego uniwersalność w muzyce (mieszanka utworów country, blues, gospel i rock'n'roll) – m.in. Elvis Coutry (1970), That's the Way It Is (1970), Elvis Now (1972), Promised Land (1973), Good Times (1973), Today (1975). Ostatnią jego płytą była [[Moody Blue]], zawierający m.in. materiał z sesji z lutego i października 1976 roku.
Linia 57:
Prywatnie kolekcjonował broń, od 1956 roku uprawiał karate (zdobył czarny pas), co również wzbogacało jego koncerty, wielokrotnie demonstrując pokaz walki na scenie.
 
W21 grudniugrudnia 1970 roku spotkał się z prezydentem [[USA]] [[Richard Nixon|Nixonem]].
 
Jego sława i osobowość wzbudzały podziw i szacunek wielu sławnych obywateli i gwiazd Ameryki. Nawiązywał przyjaźnie m.in. z [[Muhammad Ali (bokser)|Muhammadem Alim]], [[Cher]], [[Sophia Loren|Sophią Loren]], [[Ann-Margret|Ann Margaret]], [[Barbra Streisand|Barbrą Streisand]], [[Frank Sinatra|Frankiem Sinatrą]], [[Tom Jones (piosenkarz)|Tomem Jonesem]], [[The Beatles]] i wieloma innymi..