Edmund Beaufort (4. książę Somersetu): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
MelancholieBot (dyskusja | edycje)
Klałdyś (dyskusja | edycje)
poprawiłam błąd ortograficzny
Linia 8:
Do [[Bitwa pod Tewkesbury|bitwy]] z wojskami Edwarda IV doszło [[4 maja]] pod Tewkesbury. Somerset dowodził podczas bitwy prawym skrzydłem armii lancasterskiej. Jego przeciwnikiem był dowódca yorkistowskiego lewego skrzydła, [[Ryszard III York|Ryszard, książę Gloucester]]. Ryszard od razu ruszył do natarcia, ale "podłe drogi" i liczne żywopłoty zatrzymały natarcie<ref>ibidem, str.104</ref>. Obie strony przez długi czasy szyły do siebie z łuków, aż w końcu Somerset zaryzykował i poprowadził swoich ludzi pod osłoną żywopłotów, by uderzyć w bok lewej flanki przeciwnika. Żołnierze Ryszarda cofnęli się, ale utrzymali pozycje i zmusili ludzi Somerseta do odwrotu. Wówczas na tyły książęcych oddziałów uderzył mały oddział pikinierów króla Edwarda.
 
Niepodziewany atak spowodował załamanie się prawego skrzydła Lancasterów, które rzuciło się do ucieczki w kierunki pobliskiej rzeki. Pościg armii yorkistowskiej sprawił, że pastwisku nadano nazwę "Krwawej Łąki"<ref>ibidem, str. 105</ref>. Rozwścieczony Somerset podjechał wówczas do dowodzącego lancasterskim centrum [[John Wenlock, 1. baron Wenlock|lorda Wenlocka]] i, krzycząc, że to za zdradę i brak wsparcia podczas ataku na lewe skrzydło przeciwnika<ref>ibidem</ref>, jednym ciosem topora rozpłatał mu głowę. Na widok mordujących się na wzajemnawzajem dowódców armia lancasterska straciła ducha walki i poszła w rozsypkę.
 
Somerset wraz z kilkoma innymi dowódcami lancasterskimi schronił się w pobliskim opactwie. Król Edward początkowo obiecał amnestię wszystkim żołnierzom, którzy się tam schronili, ale zmienił zdanie, kiedy dowiedział się, że przebywa tam Somerset<ref>ibidem</ref>. W poniedziałek [[6 maja]] Somerset i ok. 12 innych dowódców zostali aresztowani i osądzeni w obecności księcia Gloucester i [[John de Mowbray, 4. książę Norfolk|księcia Norfolk]]. Skazano ich na śmierć jako przywódców buntu i ścięto na rynku w Tewkesbury<ref>ibidem, str. 106</ref>.