Pirofit: Różnice pomiędzy wersjami

W klimacie suchym (np. w rejonie [[Morze Śródziemne|Morza Śródziemnego]]) wykształcają się formacje roślinne, których istnienie w dużym stopniu uwarunkowane jest okresowymi [[pożar]]ami (zobacz: [[makia]], [[fynbos]], [[garig]], [[frygana]], [[chaparral]]). Podobnie jest w przypadku lasów budowanych głównie przez drzewa [[iglaste]], takich jak [[tajga]], których ekologia jest w dużej mierze kształtowana przez powtarzające się pożary<ref>{{cytujCytuj pismo |nazwisko=Tsvetkov |imię=P.A.|tytuł=Pyrophytic Properties of the Larch ''Larix gmelinii'' in Terms of Life Strategies |czasopismo=Russian Journal of Ecology |numerwolumin=35 |wydanie=4 |strony=224-229 |data= lipiec 2004|wydawca=MAIK Nauka |miejsce= |issn=1067-4136 |doi=10.1023/B:RUSE.0000033790.50606.54 }}</ref>.

Istnieją również organizmy, które są słabo odporne na działanie ognia, a zaleganie warstwy popiołu spowalnia ich kiełkowanie, więc nie są pirofitami w ścisłym tego słowa znaczeniu, ale skutki pożarów są dla nich korzystne ekologicznie, gdyż inne gatunki są bardziej wrażliwe. W ten sposób pożary eliminują przewagę [[konkurencja (ekologia)|konkurentów]] i umożliwiają ich rozwój. Do tej grupy należą różne gatunki [[sosna|sosen]]<ref>{{cytujCytuj pismo |nazwisko=Reyes |imię=O. |nazwisko2=Casal |imię2=M. |autor link= |tytuł=Effects of forest fire ash on germination and early growth of four ''pinus'' species |czasopismo=Plant Ecology |numerwolumin=175 |wydanie=1 |strony=81-89 |data= lipiec 2004|wydawca=Springer Netherlands |miejsce= |issn=1385-0237 |doi=10.1023/B:VEGE.0000048089.25497.0c }}</ref>. Czasem uważa się, jednak że korzyści ekologiczne są kluczowe w określaniu właściwości roślin jako pirofityczne, nawet w przypadku, gdy pożary są niekorzystne dla poszczególnych osobników, ale zwiększają ich sukces reprodukcyjny.