Wersja z 10:42, 3 wrz 2009 edytuj Su (dyskusja \| edycje) 284 edycje m drobne zmiany edycyjne ← poprzednia edycja		Wersja z 10:48, 3 wrz 2009 edytuj anuluj edycję Su (dyskusja \| edycje) 284 edycje m drobne edycyjne następna edycja →
Linia 1: [[Image:Soilcomposition.png\|thumb\|280px\|Grunt składa się z trzech faz stałej, ciekłej i gazowej.]] '''Mechanika gruntu''' jest dyscypliną, która stosuje zasady [[mechanika\|mechaniki]] inżynieryjnej np. [[kinematyka\|kinematyki]], [[dynamika\|dynamiki]], [[mechanika płynów\|mechaniki cieczy]] i mechaniki materiałów na potrzeby przewidywania mechanicznych zachowań [[grunt (geologia)\|grunt]]ów. Wspólnie z mechaniką skał ([[geomechanika\|geomechaniką]]) jest podstawą w rozwiązywaniu wielu problemów [[inżynieria\|inżynierskich]] (inżynierii geotechnicznej)~~, inżynierii [[geofizyka\|geofizycznej]]~~ i [[geologia inżynierska\|geologii inżynierskiej]]. Klasyczna mechanika gruntów stosuje ten sam model, który został zastosowany w 1776 roku przez [[Coulomb\|C. A. Coulomba]], choć znany był on już wcześniej. Model ten został zastosowany do analizy pasywnego i aktywnego nacisku gruntu na ściany oporowe. Grount pozostaje sztywny, nienaruszony do momentu, gdy wzdłuż pewnej płaszczyzny siły [[ścinanie\|ścinania]] przekroczą panujące tam siły [[spoistość (geologia)\|spoistości]] ('''''c''''') i [[tarcie wewnętrzne\|tarcia wewnętrznego]] ('''''Φ'''''). W 1948 roku wprowadzone zostało przez [[Karl von Terzaghi\|Karla Terzaghi'ego]] pojęcie [[naprężenie\|naprężenia]] efektywnego ('''''σ'''''' ), której jest jednym z najważniejszych jego wkładów w mechanikę gruntów.<br /> Grunt jest traktowany jako mechanicznie [[homogenizacja\|homogeniczna]] mieszanka trzech [[Faza termodynamiczna\|faz]]: # [[ciało stałe\|stałej]] (reprezentującej ~~[[szkielet gruntowy\|~~szkielet ziarnowy]]) oraz wypełniających [[porowatość skały\|pory]] # [[ciecz\|ciekłej]] # [[gaz]]owej.

Mechanika gruntów: Różnice pomiędzy wersjami