Taharka: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m drobne techniczne |
|||
Linia 19:
== Początkowe lata panowania ==
Samodzielną władzę w Egipcie sprawował w latach 690-664 p.n.e., jednakże można go uważać za władcę już od początkowych lat panowania [[Szabataka|Szabataki]]. Po śmierci Szabataki, która według [[Manethon|Manetona]] nastąpiła z rąk Taharki, przeniósł on ośrodek władzy do Tanis, zdając sobie sprawę z tego, iż jedynie stamtąd może skutecznie przeciwstawić się narastającemu zagrożeniu ze strony [[Asyria|Asyrii]]. Władzę w [[Teby (Egipt)|Tebach]] pozostawił swemu zaufanemu krewnemu - Montuemhatowi, który posiadał jedynie tytularną godność kapłana i czwartego proroka Amona, a w rzeczywistości sprawował funkcję gubernatora Górnego Egiptu i burmistrza Teb oraz swej siostrze [[Szepenupet II]], [[Boskie małżonki Amona|boskiej małżonce Amona]], która sprawowała władzę duchowną.
Po objęciu władzy całą swą energię skierował Taharka na unormowanie spraw administracyjnych i gospodarczych kraju. Okazał się on doskonałym organizatorem i sprawnym wykonawcą podjętych planów, co wkrótce zaowocowało osiągnięciem względnej stabilizacji w Górnym Egipcie. Efektem tego był szeroki program budowlany realizowany głównie w [[Karnak]]u - uchodzi za jednego z głównych autorów przebudowy - i [[Medinet Habu]] oraz wielu ośrodkach kultu w Górnym Egipcie i Nubii, m.in. w Napacie,gdzie rozbudował świątynię Amona, w Meroe, Kawa, Semna, Kasr Ibrim, [[Buhen]], Faras oraz na [[File]], ale również w Delcie w Athribis.
O ile sytuacja w Górnym Egipcie osiągnęła stan względnej stabilizacji, charakteryzujący się zjednoczeniem i wzmocnieniem władzy oraz rozwojem gospodarczym, o tyle w północnej części Egiptu nadal była niezwykle skomplikowana głównie za przyczyną rozbicia dzielnicowego - podziału władzy oraz roszczeniami do władzy licznych rodów książęcych oraz nieustannym zagrożeniem ze strony Asyrii.
| |||