Rakoczowie: Różnice pomiędzy wersjami

Podwaliny znaczenia rodu Rakoczych położył w XVII w. [[Zygmunt Rakoczy]], który znacznie powiększył majątek rodziny. Wspierał on księcia Siedmiogrodzkiego [[Stefan Bocskay|Stefana Bocskaya]], a po jego śmierci został pierwszym z rodu (choć na krótko) księciem Siedmiogrodu w [[1607]]. Po tron ten sięgali potem jego syn [[Jerzy I Rakoczy|Jerzy I]], a następnie wnuk [[Jerzy II Rakoczy|Jerzy II]]. Obaj, związani z [[kalwinizm]]em, popierali religie protestanckie w Siedmiogrodzie i prowadzili aktywną politykę międzynarodową wykorzystując ówczesną słabość [[Imperium Osmańskie|Turcji]]. Związani byli z ruchem antyhabsburskim, czego efektem był udział Jerzego I w [[Wojna trzydziestoletnia|wojnie trzydziestoletniej]] oraz współpraca Jerzego II ze Szwedami podczas [[Potop szwedzki|potopu szwedzkiego]]. Najbardziej znanym z Rakoczych był wnuk Jerzego II, [[Franciszek II Rakoczy|Franciszek II]], który zmuszony został do opuszczenia Siedmiogrodu przez Turków, powrócił tu jednak po [[Pokój w Karłowicach|pokoju karłowickim]] i wzniecił [[Powstanie Rakoczego na Węgrzech|powstanie antyhabsburskie]] ([[1703]]-[[1711]]). Po upadku powstania wyemigrował, ród wygasł w połowie [[XVIII w.]]