Efekt Meissnera: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
popr. link |
popr. link |
||
Linia 1:
[[Plik:Meissner effect p1390048.jpg|thumb|230px|[[Magnes]] [[
'''Efekt Meissnera''' (lub efekt Meissnera-Ochsenfelda), to [[zjawisko fizyczne|zjawisko]] polegające na całkowitym wypychaniu [[pole magnetyczne|pola magnetycznego]] z [[Nadprzewodnictwo|nadprzewodnika]], odkryte w [[1933]] roku przez [[Fritz Walther Meissner|Walthera Meissnera]] i [[Robert Ochsenfeld|Roberta Ochsenfelda]].
Linia 7:
Zewnętrzne pole magnetyczne o natężeniu mniejszym od granicznego nie wnika do nadprzewodnika, z wyjątkiem cienkiej warstwy przypowierzchniowej nadprzewodnika (grubość tej warstwy nazywa się [[Głębokość wnikania|głębokością wnikania Londonów]]), natężenie pola magnetycznego wewnątrz nadprzewodnika jest równe zero. Natężenie graniczne pola magnetycznego zależy od materiału oraz temperatury nadprzewodnika.
Jeżeli nadprzewodnik zostanie umieszczony w bardzo silnym polu magnetycznym to przestaje być nadprzewodnikiem, jeżeli natężenie pola będzie się zmniejszać, to w momencie przejścia w stan nadprzewodnictwa pole zostanie wypchnięte z nadprzewodnika. Przyczyną wypchnięcia jest pojawienie się w powierzchownej warstwie nadprzewodnika prądu elektrycznego o takim natężeniu, że wytworzone przez niego pole magnetyczne kompensuje wewnątrz nadprzewodnika pole magnetyczne. Związana z tym siła może utrzymać bryłkę nadprzewodnika nad stacjonarnym magnesem - tzw. [[Lewitacja (technika)|lewitacja]] nadprzewodnika. Tak lewitujący magnes ma dwie szczególne właściwości: może pozostawać w totalnym bezruchu (dzięki liniom pola magnetycznego uwięzionym w defektach sieci krystalicznej) lub wirować.
== Fenomenologiczne wyjaśnienie ==
| |||