Lajos Batthyány: Różnice pomiędzy wersjami

W 1848 życzenia narodu węgierskiego zostały przedstawione cesarzowi Austrii i królowi Węgier [[Ferdynand I (cesarz austriacki)|Ferdinandowi I]]. Jenocześnie wybrano Batthyány na pierwszego premiera niezależnych Węgier. Militarna odpowiedź Austrii padła 9 września, kedy to ok. 350 tysięczne siły interwencyne Rosji, Chorwacji i Austrii wkroczyły do Węgier. W kleszczach między rosyjskimi wojskami z północy i wschodu, chorwackimi pod [[Josip Jelačić|hrabią Jellacic]] z południa i austryjackimi pod wodzą księcia z Windisch-Graetz Alfreda I z zachodu został zdławiony węgierski ruch wolnościowy, a Węgry stały się ponownie częścią monarchii Habsburgów. Po klęsce wojny niepodległościowej, ok. 4900 węgierskim ofizerom i żołnierzom udało się uciec do [[Imperium Osmańskie|Imperium Osmańskiego]], 13 węgierskich generałów i oficerów w [[Arad]] i samego Batthyányi (jako byłego premiera) w Peszcie skazano na śmierć i 6 października 1849 wyroki wykonano. Jedna z [[legenda| legend]], którą według węgierskiego historyka Róberta Hermanna stworzyli handlarze winem, mówi, że jakoby po egzekucji austryjaccy oficerowie stukneli się na toast piwem i w zwązku z tym stukanie się piwem na Węgrzech jest do dziś źle widzianym i obraźliwym gestem. PrawąPrawdą jednażenatomiast jest, iż 6 października 1849 r. był na Węgrzech dniem żałoby narodowej, a w miejscu egzekucji Batthyánya płonie do dziś wieczny ogień.