[[Lata 80. XX wieku|Lata 80.]] w twórczości Warhola charakteryzują się powrotem do sukcesu finansowego i krytycznego. Częściowo stało się tak z powodu jego powiązań i przyjaźni z pewnapewną grupa młodych i płodnych artystów, którzy wówczas zdominowali rynek zwyżkujący sztuki w Nowym Jorku lat osiemdziesiątych. Należeli do nich: [[Julian Schnabel]], [[David Salle]] i tzw. [[neoekspresjonizm|neoekspresjoniści]], [[Francesco Clemente]], [[Enzo Cucchi]] oraz przedstawiciele [[transawangarda|transawangardy]]. Szczególne znaczenie miał bliski przyjaciel Warhola, [[Jean-Michel Basquiat]], z którym współpracował przy niektórych seriach. Pomimo plotek, iż czuł się zdominowany przez Warhola, był dotknięty jego śmiercią, a wielu przypuszcza, że przyczyniła się pośrednio do jego upadku, który zakończył się śmiercią z powodu przedawkowania w wieku 27 lat.
