Neferites I

Neferites I (399 p.n.e.-393 p.n.e.) pierwszy faraon XXIX dynastii.

Doszedł do władzy jesienią 399 p.n.e., najprawdopodobniej po uwięzieniu i straceniu poprzedniego faraona Amyrtajosa.

Początkowo prowadził aktywną politykę zagraniczną, skierowaną przeciwko Persji. Wyrazem jej było przymierze zawarte przez Neferitesa z królem Sparty Agesilaosem, przypieczętowane wysłaniem przez Egipt pomocy w postaci 500 tysięcy korców zboża i wyposażenia dla 100 trójrzędowców. Flota wioząca to zaopatrzenie została przyłapana koło Rodos przez flotę ateńską dowodzoną przez ateńskiego najemnika w służbie perskiej Konona i rozbita.

Po tej porażce Neferites wycofał się z aktywnej polityki zagranicznej, kierując uwagę na sprawy wewnętrzne. Rozwinął w tym czasie intensywną działalność budowlaną.