Efekt Meissnera: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne, drobne redakcyjne, WP:SK
źródła/przypisy, lit., drobne redakcyjne, drobne merytoryczne, poprawa linków
Linia 1:
[[Plik:Meissner effect p1390048.jpg|thumb|230px|[[Magnes]] [[Lewitacja (technika)|lewitujący]] nad [[Nadprzewodnictwo wysokotemperaturowe|nadprzewodnikiem wysokotemperaturowym]] chłodzony [[Ciekły azot|ciekłym azotem]]]]
[[Plik:EfektMeisnera.svg|230px|thumb|Linie pola magnetycznego zostają wypchnięte z nadprzewodnika, gdyw tentemperaturze ma temperaturę niższąniższej od krytycznej]]
 
'''Efekt Meissnera''' (lub '''efekt Meissnera-Ochsenfelda''') – [[zjawisko fizyczne|zjawisko]] polegające na całkowitym wypychaniu [[pole magnetyczne|pola magnetycznego]] z [[Nadprzewodnictwo|nadprzewodnika]], odkryte w [[1933]] roku przez [[Fritz Walther Meissner|Walthera Meissnera]] i [[Robert Ochsenfeld|Roberta Ochsenfelda]].
Linia 8 ⟶ 9:
 
Gdy wartość zewnętrznego pola magnetycznego przekroczy natężenie graniczne, wówczas zjawisko nadprzewodnictwa zanika i pole to zaczyna wnikać do wnętrza materiału. Jeżeli natężenie pola ponownie będzie się zmniejszać, to znów może być osiągnięty stan nadprzewodnictwa a pole magnetyczne zostanie wypchnięte z wnętrza próbki. Przyczyną wypchnięcia jest pojawienie się w powierzchownej warstwie nadprzewodnika prądu elektrycznego o takim natężeniu, że wytworzone przez niego pole magnetyczne kompensuje pole magnetyczne wewnątrz nadprzewodnika. Związana z tym siła może utrzymać bryłkę nadprzewodnika nad stacjonarnym magnesem – zjawisko [[Lewitacja (technika)|lewitacji]] nadprzewodnika. Lewitujący w ten sposób nadprzewodzący magnes ma szczególną właściwość – może pozostawać w bezruchu (dzięki liniom pola magnetycznego uwięzionym w defektach sieci krystalicznej) lub wirować.
__NOTOC__
 
== Wyjaśnienie fenomenologiczne ==
== Fenomenologiczne wyjaśnienie ==
Pierwszym wyjaśnieniem teoretycznym efektu Meissnera są [[równanie Londonów|równania Londonów]]:
:: <math> \nabla \times J_{d}= -\frac{\vec{B}}{\mu_0 \lambda^2} </math>
Linia 17 ⟶ 18:
gdzie
: ''J<sub>d</sub>'' – gęstość prądu,
: ''B'' – polelokalna magnetyczneindukcja magnetyczna,
: ''λ'' – głębokość wnikania.
 
Linia 23 ⟶ 24:
:: <math> \nabla \times \nabla \times \vec{B} = - \nabla^2\vec{B} </math>
 
WyniukaWynika stąd, że:
:: <math> \nabla^2B = \frac{B}{\lambda^2} </math>
 
Linia 30 ⟶ 31:
Fenomenologiczna teoria Londonów pozwoliła na wyjaśnienie eksperymentów bez podania mikroskopowych przyczyn powstawania nadprzewodnictwa. Pierwszą teorią mikroskopową, z której wynika efekt Meissnera jest [[teoria BCS]].
 
=== Nadprzewodnik a przewodnik o zerowym oporze ===
 
[[Plik:EfektMeisnera.svg|230px|thumb|Linie pola magnetycznego zostają wypchnięte z nadprzewodnika, gdy ten ma temperaturę niższą od krytycznej]]
W temperaturze powyżej temperatury krytycznej w obu materiałach występuje pole magnetyczne.
W zmieniających się warunkach zewnętrznych nadprzewodnik zachowuję się w następujący sposób.
Linia 44 ⟶ 45:
* [[Lewitacja (technika)|lewitacja]]
* [[nadprzewodnictwo wysokotemperaturowe]]
 
== Źródła ==
{{cytuj książkę|nazwisko=Cyrot|imię=Michel |autor=Davor Pavuna|tytuł=Wstęp do nadprzewodnictwa. Nadprzewodniki wysokotemperaturowe|wydawca=Wydawnictwo Naukowe PWN|miejsce=Warszawa|data=1966|isbn=83-01-11937-3}}
 
{{Commons|Meissner effect|Efekt Meissnera}}