Sancho II Mocny: Różnice pomiędzy wersjami

 

 

Ojciec Sancho II był pierwszym królem Kastylii, za panowania którego Kastylia, w unii z Leonem, osiągnęła dominującą pozycję wśród [[chrześcijaństwo|chrześcijańskich]] królestw [[Półwysep Iberyjski|Półwyspu Iberyjskiego]]. Za życia ojca brał udział w walkach przeciwko [[Maurowie|Maurom]].

 

 

 

„Wojna trzech Sanchów” nie przyniosła decydującego rozstrzygnięcia, dlatego Sancho II zwrócił się przeciwko swym braciom. Matka Sancho II, wdowa po Ferdynandzie I, sprzeciwiała się planom Sancho II, chroniąc swych młodszych synów. Pierwszą ofiarą agresywnej polityki Sancha okazał się jego brat Alfons. W [[1068]] wojska kastylijskie, dowodzone przez sławnego [[Cyd]]a, królewskiego chorążego, pokonały Alfonsa w bitwie pod Llantadillą, po przegranej kolejnej bitwie pod Golpejera ([[1072]]) Alfons VI musiał opuścić swoje królestwo i schronił się w muzułmańskim Toledo. Sancho II zajął opustoszały tron Leonu i w 1072 ogłosił się jego królem, doprowadzając ponownie do zjednoczenia Kastylii i Leonu.