TSzU-1-7 Sztora: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwsza to obrócić wieżę czołgu w kierunku nadlatującego pocisku, a następnie przy pomocy emiterów podczerwieni (OTSzU-1-7) wysłąć fałszywy impuls podczerwieni, tak aby zmylić system naprowadzania pocisku ([[ppk]]). Jest to możliwe ponieważ system naprowadzania pocisku (ppk) typu SACLOS śledzi położenie pocisku (a dokładniej - śledzi gorący strumień silnika pocisku widziany w podczerwieni) tak aby skierować go na cel. Aby go zmylić, czołg przy pomocy emiterów tworzy dodatkowe źródła podczerwieni, co powoduje, że system naprowadzania "głupieje" gdyż nie umie odczytać prawidłowej pozycji własnego pocisku.

Druga funcja Sztory służy do zakłócania [[Dalmierz laserowy|dalmierzy laserowych]] oraz ,,zrywania"/zakłócania naprowadzającej wiązki laserowej nadlatujących [[ppk]] naprowadzanych laserem (działająch na zasadzie odbicia od celu promienia lasera). Promień lasera i jego kierunek jest wykrywany przez czujniki systemu Sztora a ten informuje o tym załoge czołgu (świetlnie oraz dzwiękiemdźwiękiem). Następnie system odpala specjalne granaty aerozolowe lub dymne, które tworzą osłaniającą czołg mgłę ([[aerozol]]). Zasłona aerozolowa granatów 3D17 ma zasięg 50-80 metrów.

Sztora potrafi zidentyfikować kierunek, z którego biegnie promień lasera, co pozwala obrócić czołg przodem (najgrubszym pancerzem) do kierunku zagrożenia.

Jednak w przypadku pocisków samonaprowadzających nowszej generacji z naprowadzaniem termowizyjnym lub używających kodowanej wiązki lasera, Sztora nie jest już skuteczna. RownieżRównież nie jest skuteczna w przypadku nowszych ppk ze sterowaniem SACLOS śledzących nie silnik, ale umieszczony obok niego promiennik (np. lampę ksenonową) wysyłającą zakodowane sygnały.