Fryderyk I Dzielny: Różnice pomiędzy wersjami

Po śmierci Tuty w 1291 Fryderyk i Diezmann opanowali Miśnię – ojcu pozostawili wyłącznie [[Landsberg (Saksonia-Anhalt)|Landsberg]], który ten sprzedał [[władcy Brandenburgii|margrabiom brandenburskim]]. Zgodnie z układem między braćmi Fryderyk został margrabią Miśni, a Diezmann otrzymał tzw. Osterland. Z kolei w 1294 ojciec, mimo zawartego rok wcześniej układu z Diezmannem o następstwie tego ostatniego w Turyngii, sprzedał ją wybranemu w 1292 na [[władcy Niemiec|króla Niemiec]] [[Adolf z Nassau|Adolfowi z Nassau]]. Król Adolf posiadał także roszczenia do Miśni, uważając, że po śmierci Tuty powinna ona powrócić jako wolna domena do [[Święte Cesarstwo Rzymskie Narodu Niemieckiego|Rzeszy]]. Pokonał wówczas braci, którzy w 1296 ostatecznieopuścili Miśnię. Diezmann udał się do [[Łużyce|Łużyc]], a uciekliFryderyk do [[Henryk Karyncki|Henryka Karynckiego]] (szwagra Fryderyka) – uczestniczyliuczestniczył później w jego podróżach do [[Włochy|Włoch]], [[Wiedeń|Wiednia]] i [[Praga|Pragi]], a także współpracowaliwspółpracował z opozycją wobec króla Adolfa.

Po śmierci Adolfa w 1298 bracia wrócili do Saksonii i podjęli wojnę przeciwko jego następcy [[Albrecht I Habsburg|Albrechtowi I Habsburgowi]]. Zdołali opanować większą część Turyngii, choć wojna toczyła się ze zmiennym szczęściem (Albrecht oblegał nawet braci w [[Wartburg (zamek)|Wartburgu]]). W 1307 bracia zdołali pokonać Albrechta i opanować Miśnię, a sytuację rozwiązała ostatecznie śmierć Albrechta jeszcze w tym samym roku. W tym samym roku, podczas ataku na [[Lipsk]] zginął Diezmann, a zatem Fryderyk (także wobec odsunięcia żyjącego wciąż ojca) został jedynym władcą Miśni i Turyngii, choć nadal prowadził walki z niektórymi miastami, a także [[Brandenburgia|Brandenburgią]].