Łobez: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
mały porządek
Linia 50:
'''Łobez''' ([[Język niemiecki|niem.]] ''Labes'') – [[miasto]] w północno-zachodniej [[Polska|Polsce]], w [[województwo zachodniopomorskie|województwie zachodniopomorskim]], [[miasto powiatowe|siedziba powiatu]] [[powiat łobeski|łobeskiego]] i [[gmina Łobez|gminy miejsko-wiejskiej Łobez]], położone nad [[rzeka|rzeką]] [[Rega|Regą]] na [[Wysoczyzna Łobeska|Wysoczyźnie Łobeskiej]]. Według danych z 30 czerwca [[2007]], miasto miało 10 480 mieszkańców{{ŹródłoPL|24}}. [[Prawa miejskie]] Łobez otrzymał w [[1295]] r. Części miasta stanowią także: Łobzówek, Łośnica, [[Świętoborzec]], Wodnik.
== Historia ==
{{Więcej przypisów|sekcja|data=2009-03}}
We wczesnym [[średniowiecze|średniowieczu]] powstał na prawym brzegu [[Rega|Regi]] gród obronny [[Pomorzanie|Pomorzan]], przy którym wytworzyło się podgrodzie. Podgrodzie stało się zalążkiem miasta - skupiała się tam ludność rzemieślniczo-handlowa, pełniło też funkcje administracyjno-wojskowe.
 
Pierwsze wzmianki o Łobzie pochodzą z [[1271]]<ref name="hist">{{cytuj stronę| url =http://www.lobez.pl/content.php?mod=sub&cms_id=17&lang=pl&pl=p14&s=s14| tytuł =Historia Łobza opublikowana na oficjalnej stronie gminy Łobez| data dostępu = 28 grudnia 2009| autor = | opublikowany = | praca = | data = | język =pl}}</ref>. Jest w nich mowa orycerzu [[rycerz]]uWolfie BorkuBorko jako opana właścicieluna groduŁobzie - "dominus de Lobis". Dalsze losy Łobza łączą się z losami rodu [[Borkowie|Borków]], którzy byli właścicielami miasta i okolic<ref name="hist"/>.
 
WŁobez znajduje się wśród miejscowości, które jako pierwsze otrzymały [[prawa miejskie]] - już w [[1295]] roku figuruje jako "miasto", w [[1348]] Łobezzaś dostał potwierdzenie swoich praw miejskich lubeckichwedług prawa lubeckiego.<ref name="hist"/>. W [[XIV wiek]]u występuje już [[burmistrz]] i [[rada miejska]]<ref name="hist"/>. Wtedy też Łobez otoczono murami, które przetrwały do [[XVIII wiek]]u. W [[1460]] uzyskał własne sądownictwo. Borkowie wznieśli też w Łobzie [[zamek]], który przetrwał do [[XVIII wiek]]u<ref name="hist"/>. W [[1648]] miasto weszło w skład Brandenburgii<ref name="hist"/>.
 
W [[1945]] r. miasto zostało dotkliwie zniszczone w 60%{{Fakt|data=2009-03}}. W następstwie II wojny światowej Łobez włączony został do Polski. Jego dotychczasową ludność wysiedlono do Niemiec.
Zawsze jednak Łobez pozostawał małym miasteczkiem opierającym swój rozwój na rolnictwie, hodowli bydła i własnej wytwórczości rzemieślniczej.
 
W latach [[1946]]-[[1998]] miasto [[podział administracyjny Polski|administracyjnie]] należało do [[województwo szczecińskie|woj. szczecińskiego]].
W [[1945]] r. miasto zostało zniszczone w 60%{{Fakt|data=2009-03}}. W następstwie II wojny światowej Łobez włączony został do Polski. Jego dotychczasową ludność wysiedlono do Niemiec.
 
W latach 1946-1998 miasto [[podział administracyjny Polski|administracyjnie]] należało do [[województwo szczecińskie|woj. szczecińskiego]].
=== Historia nazwy miasta ===
Pierwsze źródła podają nazwę miasta w formie: ''Lobis'' ([[1271]]), ''Lobese'' ([[1280]]), ''Lobse'' ([[1285]])<ref name="nazwy_miast">{{cytuj książkę |autor=Kazimierz Rymut |tytuł=Nazwy Miast Polski |wydawca=Zakład Narodowy im. Ossolińskich |miejsce=Wrocław |rok=1987 |isbn=83-04-02436-5}}</ref>. Nie do końca wyjaśniona jest etymologia słowa "Łobez". Przypuszcza się, że [[miasto]] wywodzi swoją nazwę od rzeki, nad którą jest położone. Starosłowiańskie słowo "laba", oznaczało wszystko płynące lub zachowujące stan płynny. Inna interpretacja wskazuje pochodzenie nazwy od słowa ''lobose'', które oznaczało miejsce podmokłe, porośnięte [[tatarak]]iem, gęstwiną, krzakami, zaroślami zwanym w [[Język staropolski|języku staropolskim]] ''łabuziem''. W obu przypadkach akcentowana jest lokalizacja osady nad wodą, na co wskazuje występujący także w innych nazwach rdzeń ''łob'' (np. [[Łobżenica]], [[Łobżany]])<ref>[http://www.lobez.pl/ Serwis UM w Łobzie]</ref><ref name= "nazwy_miast"/>. Obecna nazwa miasta formalnie obowiązuje od 19 maja 1946<ref>{{Monitor Polski|rok=1946|numer=44|pozycja=85}}</ref>.